Bewust heb ik niet zoveel op internet gezet over de toestand van Glenn ... Met elk klein teken van verbetering waren wij telkens heel erg blij. Maar omdat vier maanden geleden de dokters ons zeiden dat Glenn een complete dwarsleasie had opgelopen en er weinig of geen kans was op herstel durften we bij de minste verbetering niet te hard van stapel lopen. Maar na vier maanden is de tijd aangebroken om te vertellen in hoeverre Glenn hersteld. Wat niemand mogelijk achte is toch waarheid geworden.
Glenn laat de dokters in het UZA versteld staan! Woensdag 15 december 2010 was het zover...op controle in het UZA in Edegem. We vertrekken al in de voormiddag zodat we tijdig in het UZA in Edegem zijn. Om 13.30 u hebben we een afspraak voor een CT- scan maar Glenn wil eerst nog even langs op de kiné afdeling van het ziekenhuis. Als Glenn de zaal nadert kan de kinisist niet geloven wat hij ziet...hij is sprakeloos en mompelt dan toch ''Glenn ben jij dat, hoe kan dat nu'' hij is er helemaal ondersteboven van en vraagt of we nog even kunnen wachten tot ook zijn collega (de kinisist die met Glenn werkte) dit zelf met eigen ogen kon aanschouwen. Ook hij weet niet wat hij te zien krijgt en is heel enthousiast. Dan weer de lange gang door opweg naar de CT- scan. Daar verwachten ze iemand anders dachten ze. Ook daar gezichten vol ongeloof van ' hoe kan dat nu'. Om half drie is het dan tijd om bij dokter Rasschaert te komen ik heb van tevoren ook gevraagd of we ook dokter Kamerling even konden spreken. Zo konden we beide dokters bedanken dat ze Glenn nog diezelfde avond van het ongeval geopereerd hebben. Dokter Kamerling ziet ons in de wachtzaal zitten en komt naar ons toe. Glenn staat recht en drukt hem de hand , hij weet niet goed wat hij ziet en geschrokken zegt hij ' kan je nog iets meer dan rechtstaan?' Glenn zet enkele stappen vooruit. Dokter Kamerling is enorm blij en zegt '' dit is een reden voor mij om altijd meteen te opereren en niet uit te stellen. Als ik dokter Kamerling zie, komen de tranen bij mij boven, tranen van blijdschap en dankbaarheid want de beslissing van wel of niet opereren nog laat op de avond is voor Glenn van cruciaal belang geweest. Dan komt dokter Rasschart naar ons toe en ook hij staat versteld dat Glenn opstaat en achter een rolator zijn spreekkamer instapt. Hij heeft er geen woorden voor en zegt 'dit maakt mijn dag helemaal goed'. Dokter Raschaert zegt dat hij nog heel goed die zondagavond herinnerde en dat ze ons op de hoogte moesten brengen van de ernst van het letsel van Glenn. Samen met ons bekijkt hij de CT-scan en dat ziet er allemaal heel goed uit. Beiden dokters waren zeer enthousiast over Glenn...Hoever het herstel verder zal gaan kan niemand voorspellen maar de toekomst ziet er een stuk beter uit als op die zondag avond 15 augustus 2010. We krijgen nog een nieuwe afspraak en dokter Rasschaert zegt tegen één van zijn collega's ' kijk eens...dat is Glenn...van een complete dwarsleasie tot terug stappen'. 
Dokter Kamerling had ons ook gevraagd om even langs te gaan op de afdeling waar Glenn zijn drie eerste weken na het ongeval had doorgebracht. Ook daar konden ze hun ogen niet geloven dat Glenn door de gang liep. Het was voor hen ook een deugddoend bezoekje. Glenn had door het slechte weer zijn rolator meegenomen maar thuis stapt hij met krukken. Glenn heeft heel veel te danken aan Danny Wijns, Danny kwam zaterdag's na de operatie bij Glenn en hij zei dat Glenn nog doorstroming had...Glenn gaat geregeld langs bij Danny en telkens is er meer verbetering. In hoeverre die verbetering verder zal gaan zal de toekomst moeten uitwijzen. Glenn heeft vorige week naar school geweest om zijn exames af te leggen ook daar stonden ze versteld dat Glenn op krukken op school aankwam.
