In de voorlaatste etappe van de Dakar 2015 deed Frans Verhoeven goede zaken.
De hele 300 kilometer lange proef over listige paden met blinde, doordraaiende bochten was hij in de aanval. Hij kreeg loon naar werken: door de negende tijd die hij in de etappe reed, steeg hij naar de vijftiende plaats in het algemeen klassement.
De hele 300 kilometer lange proef over listige paden met blinde, doordraaiende bochten was hij in de aanval. Hij kreeg loon naar werken: door de negende tijd die hij in de etappe reed, steeg hij naar de vijftiende plaats in het algemeen klassement.
De twaalfde wedstrijddag van deze Dakar was een lange, van in totaal 1024 kilometer. Na afloop van de proef hadden de coureurs nog 500 kilometer over de weg te rijden naar Rósario. Ondanks die lange dag ging Verhoeven met een tevreden gevoel slapen, als beste Yamaha-coureur van de dag.
“Het gaat weer als vanouds. Ik kan weer gewoon met de topcoureurs mee. Het is jammer dat ik een week nodig heb gehad om in mijn ritme te komen. Ik denk dat het komt doordat ik het afgelopen jaar, onder meer door de slepende elleboogblessure die ik aan de vorige Dakar overhield, iets te weinig rallykilometers heb gemaakt. Nu ik het ritme weer te pakken heb, word ik ook met de dag blijer met mijn Yamaha WR450F. Ik hoop dat Yamaha dit concept handhaaft, want dit is naar mijn mening de beste rallymotor die er is.”
"Meteen in de aanval."
Verhoeven ging meteen vanaf de start van de proef in de aanval. “Ik had Hans Vogels, die voor mij startte, al gewaarschuwd: ‘Rijd een beetje door, zodat ik niet in het stof zit.’ Maar bij de benzinestop zat ik al in zijn wiel. Na de tankstop ben ik gaan jagen om hem te kunnen passeren. In het stof was dat nog niet zo makkelijk, maar ik heb doorgetrokken en uiteindelijk heb ik hem 2 minuten los gereden. Hans is een goede rijder en bezig aan een prima Dakar. Dat ik hem dan in totaal 3 minuten aan zijn broek geef; daar word ik best blij van.”
De proef was een stuk lastiger en vooral gevaarlijker dan de meeste coureurs hadden verwacht. Ook Verhoeven was verrast door de moeilijkheidsgraad van de voorlaatste dag. “Het was zeker niet gemakkelijk. Het waren smalle, kronkelende paden in bergachtig gebied, met doordraaiende bochten met greppels aan de buitenkant. Ik kan zeker twintig, dertig échte gevaren opnoemen die niet in het roadbook waren aangegeven. Ik zag overal sporen rechtdoor staan. Ik heb stevig gepusht, maar dat soort risico’s nemen was het me niet waard.”
