Vanmorgen stond de lange tafel bij de familie Heykants-Timmermans al gedekt voor het grote feest.
Jan en Anna, beter gekend als “Kee ” vieren namelijk net vandaag hun diamanten bruiloft op Maarle in Poppel, of is het daar al Nieuwkerk?
Ene keer voor de wet en éne keer voor ’t bed.
“Ten jare duizend negenhonderd zeven en vijftig, de dertigste december” zo staat het genoteerd op de huwelijksakte, stonden beiden als jong koppel, helemaal verliefd voor burgemeester Ruts. De burgemeester huwde hen voor de wet zei Jan en een dag later trouwden we voor ’t bed, “éne keer voor de wet, en éne keer voor ’t bed. “ lacht hij er nog bij, want de pastoor moest er ook van kunnen leven.
In 1958 werd de familie al uitgebreid met de eerste zoon Eddy, Anny kwam in 1960 en Josée weer 2 jaar later. Marleen sluit als vierde kind het rijtje in 1965.
Familieuitbreiding
Ondertussen is de familie uitgebreid met 9 kleinkinderen en 4 achterkleinkinderen waar Mannou met haar 6 jaar ook nog wel met mama, oma en haar overgrootmoeder op de foto mocht om het viergeslacht vast te leggen.
We moesten er van Mannou wel bij vermelden dat ze niet haar “goede” kleren aan had, want ze was net aan het oefenen voor de playback van ’t school in Weelde. Mama Mieke had haar op de playback workshop moeten komen halen voor de foto.
Jan en Anna zijn beiden geboren en getogen Poppelse mensen die ook altijd in Poppel hebben gewoond. Nu wonen ze al sinds 1982 op Maarle waar Jan vele jaren in de buurt als opzichter voor de boerderijen van den baron op Nieuwkerk werkte.
Moeder hielp meestal op de boerderij en paste later op de kleinkinderen als Jan de stallen ging ontsmetten van de andere boerderijen, maar de grote passie van Jan was toch het loonwerk waarvoor hij nu nog steeds een boontje heeft. Hij heeft zelf nog wat zware tractor mastodonten op zijn erf staan en hij is maar wat trots op zijn kleinzoon die het loonwerkbedrijf Heykants heeft opgericht.
" Die dode Duits kreunde nog ene keer."
Na een koffietje of twee regent het anekdotes over de goede oude tijd, over den doden Duitse soldaat waarover Jan struikelde toen ze moesten vluchten op Nieuwkerk bij het eind van de oorlog. Hij struikelde er zo wat over, maar hoorde toch nog een laatste kreun van de Duitse soldaat die later op Nieuwkerk werd begraven. Later kon daar allemaal eens flink om worden gelachen op familiefeesten die volgden.
We wensen Jan & Anna nog vele jaren in goede gezondheid.
