Ten Years After is een gekende band.
Maar ik wil het vandaag graag even hebben over een andere band: “Hard Fall Hearts”, hier minder gekend dan in USA.
Deze Amerikaanse (San Diego, California) ruige rockabilly band deed in 2014 een 'European Tour'. Vandaar de titel: Ten Years After. (snapt ge 'm?)
Grote zalen, kleine zalen, festivals, feestje Hells-Angels Ghent... kortom overal waar ze welkom waren en waar ze hun gage kregen vertoonden ze vol overgave hun muzikale kunsten.
Hoe de 'Festivalman', Roger Van Loon het voor elkaar gekregen heeft weet ik niet, maar hij strikte deze grandioze muzikanten voor zijn “Rogerfest” in Den Bleu Jeans in Ravels Eel (Den Eil).
Er werd me gevraagd 'n oogje in 't zeil te houden... of ik de deur wou doen?
Ach, why not... ik heb hierin zowat levenslange ervaring, en de gratis drank en versnaperingen waren meer dan welkom.
Want vlak na mijn scheiding had ik het financieel zwaar, de 1ste van de maand kwam ik al enkele honderden euro's te kort. Zwarte sneeuw voor ogen!!!
Karel (Bleu Jeans), een man met 'n gouden hart, wist dit... en stak me af en toe een Trappistje toe. Ook kreeg ik met regelmaat zijn vervallen bieren mee naar huis.
Ook die dag mocht ik portieren, best zwaar... 14 uur niet afwijken van de deur, de boel gade slaan en optreden indien nodig. Maar het publiek dat van deze muziek houd is net als het Graspoppubliek niet gewelddadig... die willen enkel harde bassen, stevige drumknallen en gevoelig en met liefde bespeelde snaren... niet meer niet minder!
Maar 'Hard Fall Hairts' is alles behalve gevoelig bespeelde snaren. De man die de contrabas bediende sloeg dag na dag zo hard op de snaren dat zijn vingertoppen tot bloedens toe open lagen... I kid you not !!! ik lieg dit niet!
Dus toen ik na het optreden (and the afterdrink) de band naar de auto begeleide vroeg de bassist me een zak ijs? Niet om in zijn Bacardi Cola te doen.... maar om zijn vingers in te steken onderweg naar het hotel!
Zoveel gedrevenheid zag ik zelden...
Ik kocht één (speciaal voor mij gesigneerde) CD. En daar heb ik nu spijt van, ik wou ze eigenlijk allemaal, maar zoals ik eerder schreef... de centen ontbraken. Maar al even happy was ik met de button en de gesigneerde affiche... Die hangt nog steeds in m'n keuken maar heb ik 'n beetje gepersonaliseerd (verprutst), ook zijn de handtekeningen eraf gepoetst doorheen de jaren.
Ach wat... ik ben 'n beetje versleten, ik ben op m'n retour, ik moet nog 62 worre.... mor ik heb al geleefd voor 124. In feite ben ik de oudste man van België. Ik blijf drijvende op 'memories'.
En doe ik er nog tien jaartjes bij, nog een decennium???
Dat weten we 'Ten Years After'. Maar dan liefst zonder stress...
Stress kills!!!
https://www.facebook.com/hardfallhearts
