Enkele maanden geleden kreeg Chantal Janssens uit Weelde een bericht van itsme met de melding dat er iets moest worden geverifieerd.
Hoewel Chantal al met argwaan naar het mailtje keek wilde ze toch even controleren of alles wel correct was.
Grote verbouwingen, drukke tijden.
Ze waren namelijk bezig met een grote verbouwing en betalingen aan aannemers kwamen aan de lopende band binnen en moesten dan ook tijdig worden betaald. Het koppel kon zich geen problemen veroorloven en wilde alle betalingen netjes op tijd afwerken zodat de aannemers verder konden werken.
Het mailberichtje ging over het bevestigen van haar gegevens op haar betaalpas. “De code op mijn E-scanner kwam niet overeen met die online. Bij mij gingen toen vrijwel direct alarmbellen af’, vertelt Chantal. Vanaf dat moment zat ze al in het web van de fraudeurs en was het kwaad geschied.
Toen haar man Ramon ook onraad rook en haar waarschuwde om op te letten met die mail ging de bal pas echt aan het rollen.
Card stop.
Voor alle zekerheid nam ze contact op met cardstop en liet haar bankkaart onmiddellijk blokkeren…. Voor alle zekerheid dus! Even later bevestigingsmailtje ontvangen van de cardstop….. Je zou denken dat daarmee het probleem was opgelost.
Toch ook maar even bellen met het telefoonnummer achterop de Belfius bankkaart om zeker te zijn dat de kaart ook effectief was geblokkeerd….. Na 17 minuten naar de wachttoon te hebben geluisterd legde Chantal de telefoon toch maar op want ze bleef in de wacht staan bij haar bank Belfius. Ze had nog van alles te doen en ze had bovendien die bevestigingsmail toch gekregen.
Eindelijk hulp van Mevr. Dijkstra.
Een tijdje later zat ze in de wagen en krijgt telefoon Mevr. Dijkstra van Belfius om te melden dat er op hetzelfde moment verdachte activiteiten gebeurden op haar rekening. Omdat ze op dat moment in de wagen zit vraagt Chantal of ze even later wil terug bellen.
Even later belt Mevr. Dijkstra terug, stipt op tijd. Nog steeds niet op haar gemak vraagt Chantal aan Mevr. Dijkstra met Nederlands accent hoe ze kon weten of zij echt wel van Belfius belt. “Terechte vraag”, merkte de dame aan de andere kant van de lijn op… “kijkt u even op de achterkant van uw bankkaart, dat is het Belfiusnummer waarmee u nu belt.”
Dat leek effectief ook zo, maar daar bleek het probleem te zitten. Bij spoofing met telefoonnummers nemen de oplichters een ander telefoonnummer aan. Oplichters maken hierbij slim misbruik van de werking van het mobiele telefoonnetwerk. De oplichters kunnen apps downloaden waarmee zij hun eigen telefoonnummer in de display van de ontvanger kunnen vervangen door een telefoonnummer van iemand anders. In beginsel kan ieder willekeurig telefoonnummer op deze manier worden nagebootst en dus ook die van Chantal. De ontvangende partij zal dan in de display het nummer zien dat de fraudeur wil dat we zien, terwijl dat nummer (Belfius in dit geval) niet zelf heeft gebeld. Er wordt dus niet echt vanaf het oorspronkelijke nummer gebeld. U kunt dit dan ook niet terugvinden in uw belgeschiedenis.
Gerustgesteld dat er eindelijk iemand luisterde naar haar probleem wordt Chantal 3 uur lang door de oplichtster zonder de minste scrupules vriendelijk begeleid naar de oplossing om haar bankrekening te blokkeren om haar zuurverdiende centen te beschermen. Ze wint stapje voor stapje het vertrouwen door veel medeleven te tonen en ondertussen was Chantal al haar centen aan het verliezen.
De oplichtster houdt Chantal de volgende 3 uur aan de lijn. Ze hebben het over onderwerpen als Chantals zware werksituatie in coronatijd. En de verbouwing waar ze middenin zit. Ondanks het eerdere wantrouwen, gelooft zij inmiddels dat Anne haar helpt. Tijdens het telefoontje zet Anne het spaargeld van Chantal, haar man en haar zoon – tienduizenden euro’s – over naar andere rekeningen. Ze vertelt dat de bedragen vanzelf worden teruggestort wanneer de situatie weer veilig is. Het telefoongesprek eindigt met het advies om de volgende ochtend de politie te bellen. Chantal: ‘De bank doet standaard aangifte bij verdachte activiteiten. Maar ik als klant moest dat ook doen. Achteraf gezien zei ze dat waarschijnlijk om geen argwaan te wekken. Met succes, want ik ging met een redelijk gerust hart slapen.’
Toen Chantal de volgende dag naar de politie in Ravels-Eel stapte om klacht neer te leggen voelde, ze daar de bui al hangen en gaven haar de raad om onmiddellijk contact op te nemen met haar bankkantoor in Merksplas. Daar zag men onmiddellijk dat de zaak niet pluis was, alle rekeningen, spaarrekeningen etc…. waren geplunderd, helemaal kaal geroofd.
Meer dan 100.000 euro was het koppel kwijt met één verkeerde beslissing.
Al hun gespaarde centen, erfenis van moeder, spaarcenten van zoonlief en alle reserves zijn als sneeuw voor de zon verdwenen. Uiteindelijk heeft de bank via enkele alarmbellen op bepaald rekeningen waarnaar hun centen waren gestort nog 30.000 euro kunnen recupereren, maar de rest zijn ze kwijt.
Iedereen denkt altijd slimmer te zijn dan de fraudeurs, maar dat is niet langer zo. De fraudeurs zijn niet langer Nigeriaanse prinsen waar je al van ver voelt dat het niet klopt. Het zijn intellectuelen die in perfect Nederlands met je meevoelen en zonder het minste schuldbesef hele families beroven van hun laatste cent. De vraag stelt zich echter meer en meer of de banken niet meer verantwoording dragen in fraude gevallen zoals deze. We worden met z’n allen steeds meer richting digital banking gestuurd. Bankfilialen sluiten elke dag, maar ze kunnen niet voorkomen dat mensen worden opgelicht door frauduleuze bendes.
Dit is een verhaal dat iedereen kan overkomen, daar zijn we nu echt wel van overtuigd.
Chantal en Ramon zijn niet dom, zeker niet. Het zijn hardwerkende mensen die echt wel voorzichtig zijn en weten wat er zoal gebeurt op fraudegebied in de wereld.
Het is vooral daarom dat ze dit verhaal openbaar willen maken. Chantal werd al door een Nederlands verzekeringsbedrijf geïnterviewd en morgen komen zowel Radio 2 als VTM en RTV langs om haar verhaal te doen. Op die manier wil ze iedereen waarschuwen voor dit relatief onbekende fenomeen.
Sterkte buurvrouw…..
