Vanmiddag werd in het WZC Onze Lieve Vrouw der Kempen in Ravels de briljanten bruiloft gevierd.

Tijdens de receptie werden ze ook op gepaste wijze gefeliciteerd door schepen van de gemeente Ravels, Eric van Gestel.

Het is vandaag precies 65 jaar geleden dat Jef en Paula op 22 juni 1957 elkaar het Ja-woord gaven.

65 jaar later maakten de kinderen voor het feest de volgende levensloop van het paar waarmee ze eigenlijk hun ouders nogmaals danken voor hun mooie familiegeschiedenis.

Levensloop van Jef en Paula : door de ogen van de kinderen !!

Ravels en Beerse vinden elkaar op de kousenfabriek.

Paula Meerts, Polien voor de vrienden, is geboren te Ravels op 21 januari 1937 en is opgegroeid in een gezin van 11 kinderen.  Zij is de dochter van Gonda Simons en Gust Meerts , beter gekend als Gust Zwitser. Tijdens de oorlogsjaren heeft zij haar lagere school en de beroepsschool doorlopen en is nadien gaan werken.

Onze pa is wat ouder dan ons ma en is geboren op 24 juli 1935 te Beerse.  Leonie Van Tilborg en Henri De Proost waren de fiere ouders.  Te Beerse, in een gezin van 5 kinderen is hij opgegroeid en heeft daar ook zijn lagere school doorlopen.  Nadien is hij naar de VTST te Turnhout gegaan waar hij zij diploma als kleermaker heeft behaald.  Nadien is onze pa gaan werken op het kousenfabriek Janssens/ De Wit te Turnhout.

Daar hebben zij elkaar tegengekomen. Samen stonden zij aan den band en verlegen zoals onze pa toen was, durfde hij de eerste stap niet te zetten en dan heeft ons moeder dit maar gedaan.  Algoed, anders hadden wij er misschien nog niet geweest. Onze vader, als nen verliefde puber, was zo zot om met zijne velo, elk weekend, van Beerse naar Ravels te komen , om zijn vlam te zien . Hij moest s’ avonds wel om 9 uur thuis zijn, want anders was de deur op slot en kon hij bij de geiten slapen.

Onze Lieven Heer moet niet helpen, dat kan de Jef alleen wel af…

Vroeger was het zo, als de vrouw, binnen het jaar na huwelijk, niet zwanger was, kwam de pastoor eens kijken of hij de hulp van God moest inroepen.  Gene schrik mensen, de pastoor is bij ons pa niet moeten komen, want in augustus 1958 is hun eerste kindje te wereld gekomen. Christiane was de eerste van de 4.  Herman, Hugo en Leo waren de volgende.  Wij hebben als kinderen een goede jeugd gehad maar wel een degelijke en streng opvoeding gekregen.  Toen begrepen wij het niet waarom wij zo streng werden opgevoed, maar nu we zelf kinderen hebben begrijpen wij maar al te goed waarom zij dat toen hebben gedaan.

Als jonge vader en moeder hebben zij zich op regelmatige tijdstip met de kinderen bezig gehouden. Voetballen, piepenbeurige , leren fietsen, kaarten, gezelschapsspelletjes, regelmatig gingen wij in de vaart, de klotteraar of ’t zwart water zwemmen, bremmeulders , vlinders of paddekeulekes gaan vangen, dat waren de zaken waar wij ons, samen met ons ma en pa mee amuseerden.

Schepen van de gemeente Ravels Eric van Gestel feliciteert het briljanten paar.

De grens over om te gaan werken.

Na het kousenfabriek is onze pa de grens overgestoken en gaan werken bij de Volt te Tilburg. Na ongeveer 14 jaar is hij van Volt Tilburg mogen overschakelen naar Philips Turnhout waar hij , op zijn 55^ste , zijn carrière heeft moge afsluiten en dan is hij op brugpensioen gegaan. Philips Turnhout is de plaats waar onze pa het langst heeft gewerkt.  Hij heeft daar zijne bijnaam gekregen  “ de grijze pier “ .  Er waren zelfs collega’s die zijn echte naam niet kenden.

Werken voor meneer doktoor en op de Redband.

Ons moe daarentegen, heeft van alles gedaan. Haar hoofdjob was het huishouden runnen, met 4 bengels is dat niet zo evident om dat rond te krijgen. Verschillende jaren heeft zij bij Dokter Roos gewerkt als poetsvrouw en daarna heeft zij ook nog enige tijd , ’s avonds op het pikkenfabriek Red Band gewerkt.  Begin jaren 70 hebben zij ook nog enkele jaren reklaamblaadjes rondgedragen. Onze pa is toen eens ne keer met de fiets en alle gazetten over een hond gevallen. Dat was toen dat de huidige Deken Adamstraat nog Haagjesweg noemde.  Na enige vloeken is hij recht gekrabbeld en heeft hij er een grote bloeduitstorting van overgehouden op zijn scheenbeen dat hem toen enkele weken buiten strijd heeft gezet.

Roddelblaadjes zoals Libelle, Panorama en ook kinderblaadjes als Tina en Donald Duck zijn geen onbekende voor ons ma.  Een korte periode heeft zij deze blaadjes aan huis gebracht bij de mensen in Ravels die daar een abonnement op hadden.

Verenigingsleven als hobbies.

Maar het leven is niet alleen werken …. Als jonge ouders hadden zij zich ook allebei op het verenigingsleven gestort.  Onze pa heeft verschillende jaren kassier geweest van de KWB, was in het plaatselijk bestuur van ACV en CM en is trotse medeoprichter van het jeugdbestuur van KFC Flandria.

De KWB periode was één van zijn mooiste periodes in zijn leven. Niet alleen de kameraden die geregeld samen kwamen om te kaarten, te vissen of pinten te pakken maar ook zaken die de KWB organiseerde, spraken hem aan waaronder ook zijn diensten als hulpsinterklaas. Spijtig genoeg is hij, na enkele jaren, als hulpsinterklaas eervol ontslagen door de echte sinterklaas.  Onze pa,  was op ronde als hulpsinterklaas en moest dringend plassen. Hij was aan de molen in Ravels uitgestapt en terwijl hij zijne rok op de haag had gezwierd en stond te plassen, waren er voorbij rijdende auto’s die spontaan begonnen te toeteren.  Hij is nadien bij de echte sint op het matje geroepen wegens plegen van zedenfeiten en oorzaak van nachtlawaai.  Toen de echte sint hoorde dat hij tijdens het bezoek aan het klooster , de zusterkes op zijne schoot moesten gaan zitten, was zijn carrière als hulpsint voorbij.

Jef en Paula met de kinderen

Wielertoerist, maar ook tijd voor de groentenhof.

Op sportief vlak heeft onze pa zicht vooral op de wielersport gestort. Als wielertoerist heeft hij verschillende duizenden kilometers afgemaald.   Dit is op een gegeven moment gestopt omdat hij onzeker was geworden op de fiets en bang was om te vallen.

Buiten de wielersport heeft onze pa ook nog op verschillende plaatsen een groentenhof gehad, waar hij met liefde en plezier zijn groentes verzorgde. Royaal zoals hij altijd is geweest, moest hij op het einde van de rit, elk jaar weer gaan leuren met de groentes omdat hij er weer te veel van had gezet. Ook dieren zijn zijn passie geweest.  Hij heeft een paar honden en katten versleten en enkele jaren heeft hij ook grasparkieten gekweekt . Enkele witte sierduifjes die hij heeft gehad, zijn na enige tijd moeten verdwijnen omdat ons ma hare was regelmatig terug moest wassen , als de duifjes hun vuil hadden achtergelaten. Na zijn brugpensioen is hij beginnen te verzamelen, vooral bidprentjes. Zijn verzameling was vrij groot en hij vulde die aan met naar ruilbeurzen te gaan.

Kassierster van de KAV en actrice als geen ander.

KAV, de vrouwengilden , was voor ons moe een uitlaatklep nadat zij de 4 bengels in bed had gelegd.  Zij was, gelijk onze pa, ook verschillende jaren kassierster van KAV en haar leven was natuurlijk toneelspelen. Verschillende keren was zij haar tekst aan ’t repeteren terwijl zij stond te strijken. Af en toe , als wij wat groter waren, moesten wij den tekst afvragen, gelijk zij onze les afvroeg .  Eén van haar specialiteiten was het jodelen.  Vroeger als wij klein waren zong ons moeder de ganse dag.  Eén keer heeft zij zelfs de koppen gehaald van de streekkrant met het opschrift  “ vrouw draagt de broek “ met een schone foto in haar tirolerkostuum, lederhose, kniekousen bergschoenen en een tirolerhoedje op , terwijl zij aan ’t jodelen was. Het was een hele prestatie.  Het is wel geen hit geworden, maar zij heeft toch de krant gehaald.

Ons moeder heeft zicht buiten de kinderen, vooral bezig gehouden met onderhoud van een bloemenhof en tussendoor werd er regelmatig wat gebreid, haar geliefkoosde bezigheid.

Ooievaar kent het adres ondertussen blindelings.

Ook de kinderen hebben niet stil gezeten.  Ondertussen zijn er 8 kleinkinderen en 9 achterkleinkinderen.

Vanaf brugpensioen is onze vader wat rustiger beginnen te leven en zijn zij veel meer samen dingen gaan doen, waarvoor vroeger geen tijd was . Winkelen en poetsen gebeurde meestal gezamenlijk en wekelijks probeerden zij toch minstens 1 maal een fietstochtje te maken . Af en toe sprongen de kleinkinderen binnen als hun fiets kapot was want vake kon die meestal wel maken.  Onze pa heeft verschillende ziektes overwonnen en ons ma haar gezondheid is ook wel wat achteruit gegaan. Het geheugen werkt niet altijd even vlot bij beide en onze pa is wel wat op de sukkel sinds zijn waterblaasoperatie, maar toch hebben zij bijna 65 jaar samengewoond , wat heden toch een hele prestatie is.

En dan is er taart voor de jubilarissen... en de rest van de feestvierders.