Gisteren was het akelig stil in Poppel.....
Wie niet betrokken was bij het afscheid van kleine Tess bleef liefst binnen...... om in alle stilte te treuren voor een meisje dat ondertussen iedereen in het dorp kende, maar ook ver daarbuiten.
Meisjes moeten een lievelingskleur hebben.
De hele kerk was in de lievelingskleuren van Tess omgetoverd, grijs en roze .... Dat hoort zo voor meisjes met een eigen karakter, die moeten minstens één lievelingskleur hebben. Jammer genoeg zal Tess haar lievelingskleur niet meer ontgroeien zoals haar nichtjes en vriendinnetjes van school wel doen.
De dienst stond helemaal in het kader van moed en vastberadenheid. De Pollekens en Verheyen families hebben zich erg sterk gehouden voor hun kleinste hartendief. Net als Tess tot op het einde positief en vrolijk was gebleven, zagen we een sterke familie die ook dit laatste verdrietige moment bij elkaar steun zocht.
Familie houdt zich bewonderenswaardig sterk.
Vier van de naaste familieleden waren nodig om de kleine witte kist binnen te brengen, de opa’s alleen begeleiden het meisje naar haar laatste rustplaats, het hoort normaal andersom te zijn....
De nichtjes zongen een laatste slaapliedje voor hun speelkameraadje, oma had ook een laatste boodschap voor haar broze kleinkind. De afscheidsbrieven van papa & mama voor hun lieve engeltje werden voorgelezen..... emotioneel erg moeilijke, maar zo’n liefdevolle momenten die we enkel hier hadden kunnen verwachten.
Ondertussen kon je er niet omheen, de kinderlijke maar zo krachtige K3 liedjes en thema’s uit Disneyfilms gaf het hele gebeuren toch een positieve uitstraling en toverde hier en daar toch weer een vluchtige glimlach op de gezichten van de talrijke aanwezigen.
Knuffelkontje, kanjertje.... vechtertje.
Het bidprentje dat werd uitgereikt beklemtoonde nog een laatste keer wat een vechter, kanjer, snoesje, mupke, knuffelkontje .... en nog zoveel meer de lieve Tess was. Het laatste en oorverdovende applaus was voor haar, alleen voor haar.
Bij het verlaten van de kerk kregen alle aanwezigen een roze ballon, op de tonen van het lievelingsnummer van haar idolen werden deze ballonnen snel, symbolisch zelfs te snel door de grijze mist opgeslorpt toen ze eenmaal werden vrijgelaten. De tienduizend luchtballonnen zetten daarna alleen hun reis verder, de nagedachtenis achterlatend van een meisje dat wel de sterkste was, maar toch net niet voldoende om haar oneerlijke strijd te winnen.
Geef de families rust.
Nu wordt het voor de families tijd voor wat rust en privacy, om alles met elkaar te verwerken. Rust die ze moeilijk zullen vinden maar die ze erg hard nodig hebben. Ze zullen hier echter als familie nog sterker uitkomen,
Hierbij willen we de families nogmaals sterkte wensen en het hele SuperTess Team ons respect betuigen.
Zonder hen was deze lijdensweg nog veel moeilijker geweest.
