Verenigingen

Aan het diner met intermezzo’s ging een Rooms-Katholieke mis vooraf. Die begon om 12.00 uur. Zowel mis als feestje vonden plaats in Zaal Den Eel. 

 

Op het menu, dat voor iedereen die niet bij de organisatie was betrokken, een verrassing was, stond een romige tomatensoep als voorgerecht op het programma en cordon bleu van varkensvlees met aardappelpuree en een sla-mix als hoofdgerecht.

Toen was het de beurt aan Maurice Spits, woonachtig aan ‘den’ Vooreel, groot liefhebber van muziek uit de vijftiger en zestiger jaren vorige eeuw. Hij liet alvast tien liedjes van bekende zangers en zangeressen ten gehore brengen, een tijdsbeeld waarin de mensen die in die jaren hun jeugd beleefden, zich vast herkenden. ‘Ik adem, leef en beleef muziek’, zei Spits later. ‘Ik ben muziek.’ Thuis staan 30.000 LP’s: ‘Als je er dertig hebt, is het niet moeilijk twintig liedjes uit te kiezen. Maar als je er dertigduizend hebt, dan wel.’

Van het merendeel van die twintig liedjes kon Spits de covers met de foto’s van de artiesten aan het publiek laten zien en wist hij ook nog wat achtergrondinformatie te vertellen. Soms smeuïge verhalen die erin gingen als koek, net als het dessert dat na die eerste tien liedjes werd opgediend. 

 

Ook de liedjes die Spits na het dessert, samen met zijn ‘knoppenman’, ten gehore bracht, gaven het feest der herkenning. Hij nodigde zijn publiek zelfs uit een dansje te wagen maar behalve een enkele ritmische beweging van Spits zelf, bleek dat toch iets teveel gevraagd van de aanwezigen. Maar wie goed keek, zag wel hier en daar voetjes op de muziek op en neer tikken. Als dank kreeg Spits uit handen van de voorzitster een fles wijn overhandigd en de  muziekkenner voegde er tot slot aan toe dat iedereen uit het dorp welkom is in zijn huis, mocht iemand meer over de oorsprong van de huidige pop, rock en folk willen weten. 

 

In één keer was de voorzitster verdwenen en verscheen er een ware Kerstman die tombolalootjes aan de bezoekers overhandigde. Voor ieder nummertjes was er een cadeautje en tot slot werd op een roltafel een lading ‘ingepakte bakstenen’ binnengebracht. ‘Want een Belg is met een baksteen in zijn maag geboren’, zei de Kerstman gekscherend. Het hadden net zo goed goudstaven kunnen zijn. Symbolisch bedoeld natuurlijk want zo’n feestje is voor iedereen die chronisch ziek is of om andere reden niet meer zoveel het huis uitkan, een gouden afleiding. 

 

Samana is een initiatief van de Christelijke Mutualiteiten. Elk dorp heeft een afdeling. Voorheen stond het bekend onder de naam CM Ziekenzorg maar dit jaar besloot de leidende organisatie de naam te wijzigen in Samana. Mana betekent ‘kracht’, Sa staat voor Samen. Samana betekent dus: Samen kracht. De naam moet volgens CM een positieve klank hebben en solidariteit uitstralen. Voor chronisch zieke mensen, mantelzorgers, vrijwilligers en beroepskrachten. 

 

 Via Samana kregen we ook nog een fotoreportage binnen die we graag met jullie willen delen. Klik op bovenstaande link voor de foto's. 

 

 

 {halloween}