Met “Schrijvers op Stal” op het melkveebedrijf van Bart Moonen op de Turnhoutseweg in Weelde schoot de dienst cultuur gisteren ferm in de roos.
Een onverwacht groot aantal liefhebbers kwamen opdagen op deze zwoele zomeravond voor een verhelderend gesprek tussen kritisch schrijver Chris De Stoop, bekend bij het grote publiek door zijn boek “ Ze zijn zo lief meneer” over de vrouwenhandel en Ravelse expat, VTM journalist Patrick Van Gompel, die ook overal met een kritische blik naar kijkt.
Een avondje bij de familie Moonen op stal.
Met dik 200 nieuwsgierige literatuurliefhebbers voor een gemeente als Ravels, kunnen we niet anders dan dit initiatief een waanzinnig succes noemen.Bij de introductie van onze melkveeboer Bart Moonen door de moderator van de gesprekken werd al duidelijk dat de boerenstiel met weinig of niks anders te vergelijken is. Ook bij de familie Moonen is boer zijn al sinds vele generaties een roeping die door minstens één van de kinderen als een Olympische vlam wordt verder gedragen.
7 zomeravonden op lokale landbouwbedrijven.
7 zomeravonden, 7 locaties en 7 unieke duo's. Dat is het recept van 'Schrijvers op stal', een initiatief dat een breed publiek naar lokale landbouwbedrijven wil lokken voor eens iets anders dan het klassieke bedrijfsbezoek. Als zesde in de rij was Ravels aan de beurt, toen het project werd aangeboden aan de dienst cultuur van onze gemeente was het antwoord onmiddellijk positief, dit kon Ravels niet aan zich laten voorbij gaan. Zeker met kleppers als De Stoop en Van Gompel zou dit garantie op succes zijn.
De Stoop versus van Gompel.
Waar Chris De Stoop enkele jaren terug door het verlies van zijn broer in het Waasland bijna letterlijk terug de hand aan de ploeg sloeg en de boerenstiel terug opnam om de familieketting heel te houden keerde opponent Patrick Van Gompel het platteland de rug toe om als journalist de wereld te ontdekken. Patrick woont echter nog altijd slechts op een boogscheut van zijn geboortedorp zodat deze ontsnapping toch wel meer tussen de oren zit dan ergens anders. Hij komt ook graag terug naar Ravels en Weelde en denkt met weemoed terug aan zijn kinderjaren. Telkens we hem zien moeten we het horen ….. het kampioen worden met de junioren in de jaren stillekes.
“Dit is mijn hof”
Het nieuwste boek van De Stoop is zoals de schrijver het zelf noemt “verhalende non-fictie”. Met dit werk beschrijft hij zijn persoonlijke verhaal van de teloorgang van zijn ouderlijk bedrijf dat door zijn broer werd gerund tot in de gore details die het boerenleven soms inhouden. Enkele jaren geleden keerde hij terug naar het boerenerf van zijn ouders in het Vlaamse Waasland, geprangd tussen havenbedrijven aan de Zeeuwse Hedwigepolder. De beschrijving van de zwanenzang van de boerencultuur en de strijd met de natuur- en de havenmaffia resulteert in een meeslepend en toch wel erg persoonlijk verhaal.
“De goudvink”
Ook Patrick Van Gompel had een boek bij. Hij kwam terloops ook even als vogelaar uit de kast en prees “De Goudvink” van Achilles Cools, schrijver uit de Kempen aan als opvolger van een vroegere parel uit het oeuvre van Cools: “De Kauw”.Dit keer gaat hij de goudvink ontleden als een meester observator. Achilles Cools, auteur van het inmiddels klassiek geworden De kauw, is vermaard om zijn nauwkeurige natuurobservaties. Hij is erin geslaagd goudvinken te verleiden in zijn tuin te broeden. Een paar jaar lang heeft hij hun gedrag dagelijks geobserveerd en ook geprobeerd de wereld door hún ogen te zien. Waarom zijn die mannen zo bloedmooi en vrouwen muisgrijs? Zijn mannen altijd siermakers en vrouwen kunstkenners? En waarom behoort de goudvink niet tot de topzangers, terwijl hij zachtjes bijzondere melodieën kan fluiten? Cools wisselt eigen observaties af met onderzoek over de goudvink. Dat heeft geresulteerd in een unieke monografie over een van onze mooiste vogels. (bron: Standaard Boekhandel)
