We vragen ons elk jaar opnieuw af wanneer de tuin van de pastoor eens niet zou vol geraken.
Het is echter elke keer weer raak, na een trage start loopt de tuin tegen 10 uur weer helemaal vol en bleef de regen ook weg, al zag dat er in de loop van de voormiddag anders uit...
Het concept van het Tuinfestival is nog steeds hetzelfde, er moet bij de bandleden ergens een directe link zijn naar onze gemeente, één van de bandleden moet er minstens wonen of een sterke connectie mee hebben. Voor alle bands was ook dit jaar weer de ultieme voorwaarde om de line-up te halen.
Fred and the Outcast
Met Fred en zijn Outcast was het er al direct boenk op, gene tijd op rustig wat naar de muziek te luisteren, Fred houdt van een stevig stukske gitaarmuziek met wat ouderwetse riffs op zijn tijd. Met klassiekers van bijvoorbeeld Muddy Waters met the Hoochie Coochie Man op een origineel pareltje van een driesnarige gitaar die er op het eerste zicht uitzag als een sigarendoos met een paar snaren op gebonden. Toch kwam er een geluid uit dat dozeke waarvan je haren recht op je armen gingen staan.
Natuurlijk wist Fred ook wel ergens een nummer van Jimi Hendrix in te verwerken want zijn rauwe stem gaat perfect samen met Hey Joe. Jammer dat de opener van een festival nooit voor een vol huis kan spelen, Fred verdient wel eens een betere plaats op de line-up.
Onze fotograaf was jammer genoeg nog niet aanwezig tijdens de eerste act zodat we ook niet veel meer kunnen aanbieden dan de video en enkele foto’s.
De Zingende Zaag
De Zingende Zaag verandert nogal eens van bezetting. Dat maakt het des te interessanter omdat je telkens de indruk hebt dat je een nieuwe band hoort.
Verder speelde de band uit de Meir in Weelde wel hun klassieke repertoire van populaire evergreens.
De band leden hebben ondertussen al wat jaren op de teller maar blijven nog altijd hetzelfde enthousiasme uitstralen als vroeger toen hun haren nog niet grijs waren.
“Jolene” van good old Dolly Parton schalde over de tuin met Eric Segers op de accordeon en “I hear you knocking” origineel uit de jaren zeventig, maar tot nieuw leven gewekt in de tuin van de pastoor was één van de songs uit het eerste deel waar het publiek stilaan de weg vond naar hun jaarlijkse plekje in den hof. “Stuck in The Middle With You” van Stealers Wheel volgde en nog enkele songs later mocht schoenmaker Luk zijn oude bandleden voor een special act het podium betreden voor zijn moment van glorie.
Als we onze favoriete nummer mogen noemen zou het toch Procul Harum zijn, zoiets hoor je tegenwoordig zelden nog passeren op de radio. Met “You’r so vain” nam de Zingende Zaag als laatste nummer afscheid van het Tuinfestival.
Steam
Met deze bank mikte de organisatie op het ruigere werk, en heel de band was er op uit om het publiek te entertainen, dat was al direct duidelijk bij hun eerste compilatienummer.
Naarmate hun act vorderde werd het wat steviger, maar dat was zeker geen probleem voor de liefhebbers van het genre die zich begonnen te verdringen voor het podium om niks te missen van het spektakel.
Van songs van the Golden Earring zoals “When the lady smiles” lusten ze wel meer en ook Kiss met “I Was Made For Lovin' You” was gesneden koek.
Natuurlijk mocht ook Jon Bon Jovi niet ontbreken met “Living on a prayer” en de hele meute zong uit volle borst mee met Iris en de rest van de band. En dan moest één der favoriete nummer van lead singer Iris nog komen met “Zombie” van the Cranberries.
Een heel geslaagde affiche met Steam die hun stempel wel hebben gedrukt op het Tuinfestival 2023.
Diana
Als voorlaatste stond echt Ravels bloed op het podium, Diana had slechts een korte set, maar mocht rond middernacht de polonaises op gang schieten met schlagermuziek waar een groot deel van de festivalgangers voor gekomen waren. Ambiance alom en Diana voelde zich direct in haar sas met zoveel bekenden voor het podium.
In een mum van tijd stond het publiek te hossen en te springen op de noten van haar muziek die volop werd meegezongen.
Oorspronkelijk van Mieke uit Arendonk, maar tegenwoordig ook een grote hit van Marco Schuitmaker is het nummer “Engelbewaarder” dat voor de fans geen geheimen kende en ook van voor tot achter kon worden meegezongen.
Ondertussen was het programma wel flink uitgelopen zodat Diana nog één bisnummer kon brengen vooraleer ook haar optreden ten einde liep tot teleurstelling van haar fans.
Time Bandits (Alides Hidding)
Met Alides weet jet het zomaar niet, amper twee weken terug werd de populaire frontman van the Time Bandits die in Weelde woont nog met spoed in het holst van de nacht naar het ziekenhuis vervoerd omwille van een hartinfarct.
Zoals in de beginjaren vijftig uit vorige eeuw maken ze de nieuwe generaties echter niet meer en zo stond Alides als afsluitende act fris als een parelhoen op het podium te springen als een twintiger op speed.
Ze schoten hun optreden af met hun eerste grote hit uit 1981 “Live it Up” waarmee meteen de toon gezet was. Niks om ons zorgen over te maken, Alides was gewoon de oude.
Met “I’m Specialised” kwam de volgende monsterhit en daarna de één op de andere maar eerst wilde hij echter een luid applaus voor de mensen van de ambulancedienst die hij had opgemerkt vooraan het podium die ervoor hadden gezorgd dat hij er vandaag bij kon zijn. Het had zomaar anders kunnen aflopen…. (Ze hielden hem in ieder geval goed in de gaten, beroepsmisvorming misschien).
Mijn absolute hoogtepunt van de avond was de song ‘”Hollywood Seven”, het nummer dat Alides uitbracht vooraleer de Time Bandits bestonden. In het jaar 1979 had hij al een bescheiden hit met het nummer dat oorspronkelijk van de Australische zanger Jon English. Vooral de manier waarop hij het oude nummer aankondigde kon je op zijn minst special noemen: “Met dit liedje is alles zo’n beetje begonnen, ik heb het over het jaar 1979…. Ik denk dat zeuventig procent van diegenen die hier aanwezig zijn nog zo’n beetje vloeibaar waren… die waren nog niet geboren. Maar dat geeft niks, muziek is voor jong en oud… het maakt niet uit.”
Na dit nummer dat keihard om een nieuwe release smeekt was het de beurt aan het nummer dat hem ook in België op de muzikale kaart zette in het jaar 1983. Vlaanderen kon niet weestaan een het speciale stemgeluid dat Alides nog altijd kenmerkt en waarmee hij heel de wereld veroverde in de jaren tachtig.
Zo liep het optreden als een trein verder en vergaten we de tijd…. Onder het motto, een goede cover is ook altijd meegenomen kwamen ook nummers van the Police en zelfs the Tempations met “My papa was a rolling stone” voorbij. Allemaal zorgvuldig uitgekozen en uitstekend vertolkt.
Zo liep ook dit optreden ten einde, althans… Alides begon een beetje te hijgen dacht Gerard hem te kunnen komen verlossen, maar daar botste hij snel van terug…. Alides had nog enkele bisnummers in petto voor zijn publiek. “Specialised” passeerde nog een keer en ook “Endless road” mocht niet ontbreken op de playlist.
Graag zien we deze uitstekende band nog eens een keertje opnieuw voorbijkomen, deze “Beste Zanger” is nog lang niet versleten en brengt entertainment van de top shelf.
Fotoreportage 9e Tuinfestival © RAWEPO
Nonkel Fotograag (Roger) was van de partij om alle feestvierders en artiesten op de foto te zetten.
