Al enkele maanden aangekondigd, betrad BYNK afgelopen zaterdag de bühne in Ravels Eel. Het werd een zeer gesmaakt, bij momenten aangrijpend, akoestisch huiskamerconcert.
Bekend via The Voice
Yoeri Mellaerts heet hij eigenlijk en zijn verhaal is intussen wel gekend. Debuterend op het podium van The Voice in 2017 en daar met zijn coach Bart Peeters indruk makend tot in de halve finale, wist de Truienaar het zeker… Hij wilde verdere stappen zetten in de muziek. Niet veel later kruisten enkele muzikanten zijn pad en werd BYNK geboren, verwijzend naar de mensen uit Sint Truiden die binken genoemd werden. En het gaat goed met de band… Optredens zijn er bij de vleet en hun debuutsingle werd zelfs met goud bekroond.
Afgelopen weekend stond hij dus in het gezellige kader van Café Van Dun. Het was klokslag negen uur toen de robuuste zanger zich richting podium begaf. In zijn zog Sigi Hendrix, gouwgenoot en zelf ooit ook deelgenomen aan The Voice, die voor de muzikale omlijsting moest zorgen.
Mooie muzikale selectie
De eerste woorden verspelden weinig goeds…”Ik ben enkele dagen wat ziekjes geweest. Als militair heb ik de afgelopen week opleiding gegeven aan F16 piloten in het ijskoude Elsenborn, en dat heeft mijn luchtwegen geen goed gedaan. Normaal waren we hier bovendien met zijn drieën, maar onze collega moest helaas afhaken voor vandaag”, aldus Yoeri. De vrees die we echter hadden bleek onterecht want het duo wist meteen te imponeren.
Wicked Game van Chris Isaac was een zeer geslaagde opener. Het zette een intieme toon die haast de hele avond bleef duren. Akoestisch werd het zoals we al schreven, maar ook “uitgekleed” klonken Runaway Train van Soul Asylum en Zombie van The Cranberries waanzinnig door de strot van Mellaerts. Die laatste bracht hij ook tijdens The Voice, maar nu kon hij hem brengen zoals hijzelf wou en niet tussen de lijntjes van het populaire VTM-programma.
Fantastisch begeleid door Sigi Hendrix, op piano, maar bovenal op zijn gitaar, volgden Leave A Light On van Tom Walker, Fast Car van Tracey Chapman en Nothing Compares To You van Prince, zei het dan wel in de geweldige versie van de betreurde Soundgarden voorman Chris Cornell. En dan was het tijd voor een eigen nummer, het prachtige, uit het hart geschreven Wasting Time. Het enige wat nog restte voor een korte pauze was Stand By Me. De kelen van het uitgelezen publiek gingen nog eens helemaal open bij deze klassieker van Ben E King.
Veel sentiment in deel 2
Na de break deelde Yoeri de vele ellende die hij meegemaakte toen hij missies deed in conflict gebieden als Afghanistan, Mali, Syrië en Irak. Hij vertelde over de ontelbare doden die er vielen, ook bij zijn eigen troepen, en over het vele bloed dat er vloeide. Dat als inleiding van het prachtige eerbetoon I’ll Be Coming Home Soon With A Soldier’s Eyes (Jack Savoretti). Als afleiding volgde Sexy and I Know It.
Het niveau werd nog wat opgekrikt met een van de hoogtepunten van de avond, een cover van Alive van Pearl Jam, waarbij BYNK zich nog eens helemaal kon smijten. Aansluitend was het verder genieten van I Look For You, zijn eerste eigen single die meer dan 1 miljoen keer beluisterd werd via Spotify en hem alzo een gouden plaat opleverde. Uit de film A Star Is Born kwam vervolgens I’ll Never Love Again, de hit van Lady Gaga die hij refereerde aan zijn eigen relatieproblemen in die periode.
Zijn maatje Sigi Hendrix, tot dan fantastisch op zijn instrumenten, trad dan even op het voorplan en bracht zelf twee songs waaronder een gloednieuw eigen nummer.
Yoeri pakte dan uit met een schitterende versie van Rootless Tree van Damien Rice, het was de aanloop naar een bijzonder ontroerend moment. Als herinnering aan een overleden vriend haalde hij immers Hallelujah van Leonard Cohen uit de kast. Het was even slikken, zeker toen Yoeri zijn emoties de vrije loop moest laten… Er schoot me even iets te binnen van “een ruwe bolster met een blinke pit”…Klasse om dit zo neer te zetten.
De One Republic hit Didn’t I paste prima in het rijtje, waarna de enthousiaste menigte weer aan de bak mocht bij de meezingers Het Is Een Nacht (Guus Meeuwis) en Mia van Gorki. Het was een leuk tussendoortje dat leidde naar Nothing Else Matters, de op het lijf van BYNK geschreven top song van Metallica.
Als slotnummer koos het muzikale duo voor een echte klassieker, Have You Ever Seen The Rain van Creedence Clearwater Revival dat een mooie volledige a capella intro kreeg en waarbij de muziekliefhebbers weer voluit het refrein meebrulden… Het publiek bedankte met een stevig en welgemeend applaus waarna het met Black van Pearl Jam nog een uitmuntend presentje kreeg BYNK.
Het was een gezellige avond, vol schoonheid, die zeker zal blijven hangen bij velen. En nogmaals werd duidelijk dat het huiselijke café Van Dun zich prima leent voor zulke intieme concerten. Gelukkig waren wij erbij, de thuisblijvers hadden ongelijk.
Op 11 februari 2023 volgt meer fraais met een akoestisch concert van het duo Dunja & Tom Nelson, zie maar dat je tijdig je ticket beet hebt. Tot dan ! En ja, Hugo & Jasper merci voor de organisatie van al dat moois…
FOTOREEKS : BYNK & Sigi Hendrix live@cafévandun
