Het zou zomaar de titel van 'n nieuw avontuur van “Suske & Wiske” kunnen zijn.
't Word een lang verhaal, maar boeiend en geschiedkundig tot het eind. Dus neem 'n drankje en ga er rustig voor zitten.. je moet op mijn niveau geraken, dat leest prettiger.
Maar uiteraard heb ik respect voor mensen die liever niet drinken... trek dan 'n blik fantasie open.
Ook al is volgende historie geen fantasie, 't is zelfs gebaseerd op naakte feiten, op 'de waarheid', van 'horen vertellen' en 'vage herinneringen' van mezelf. Ook wens ik 'r een luchtige 'schwung' aan te geven.
Het begint met een aandachtige RaWePo lezer welke ik persoonlijk ken, maar mij toch overslaat en zich tot André, de eindredacteur van RaWePo wendde... Maar waarop die redacteur zich op zijn beurt op het deurtje van de in lager rang zijnde 'straatreporter' klopte uit onwetendheid, bij mij dus... maar wel 't juiste deurtje.
Want ik weet veel van die muurschilderingen, zelfs meer dan de eigenaar en huidige zaakvoerder “Bart”. Sterker nog..... (lees verder)
Ontdekking...
Laten we dus bij die muurschilderingen beginnen. 't is nu niet zo'n ophefmakend nieuws dat Poppel hiermee het VTM journaal in prime time zou halen. TV Kempen had misschien gekund... maar ik heb er helaas niet aan gedacht hen te verwittigen.... jammer. Want inmiddels zijn de schilderingen helaas weer voor 'n eeuwigheid achter Gyproc wanden 'verschwunden'. (D)
De prenten dateren niet vanuit de oertijd, geen creatie van 'de Oude Belgen' dus, maar toch...
Deze vondsten stammen wel uit midden jaren '70... uit 'the late hippie periode'. 'k Had toen al lang haar, en twee weken geleden nog steeds. (nu nimmer, haha..)
Dus een lezer, de genaamde Leon Houtepen, een uit het noorden overgewaaide allochtoon duidde RaWePo op de vondst van de prenten... hijzelf had het raden naar de herkomst. Ook al woont hij al zo'n kwarteeuw in Poppel, de tekeningen dateren van daarvoor. Hij wist het niet...
Zijn Belgische levenspartner kon het ook niet weten, zij was ten tijde van de creaties nog niet eens geboren... iets met 'n ouwe bok en 'n groen blaadje. Geen Weldse Bok...(streekbier) mor ene van over de grens, nen ouwe snoeper.
Maar ik, Jan Hoed, ik weet het wel. Sterker nog... ik was erbij en denk zelfs dat de linkse 'madam' op de muurschildering zelfs mijn eigen creatieve inzet is...
Dus ik plaatste een dikke week gelee (niet Gallé) een oproep op de diverse Poppelse site's met de vraag naar de oorsprong en de al dan niet getalenteerde kunstenaars welke hier destijds de muren hebben opgefleurd... geen reactie!?
Ik nam ook persoonlijk contact op met ons allen gekend talent Lou Kraayenbrink, zeker en te meer omdat die van jongs af een fascinatie heeft met paarden... maar ook hij ontkende.
Ik deed een beetje research, ik ging ter plaatse, nam nog wat extra foto's en maakte een afspraak met de zaakvoerder, 'die Bart' dus, met Bart Nooyens.
Hij is momenteel, in samenwerking met zijn moeder Ann Severeins, leidinggevend bij het bedrijf “arteVelum”, ons vertrouwder in de oren klinkend als “De Gordijnschuur”. Helaas is vader en mede oprichter Leo Nooyens nog niet zo lang geleden overleden.... jammer!
Maar vooraleer ik verder wil gaan in het verleden en de toekomst wil ik nog graag iets heel frappant vertellen, en daarom vraag ik even midden in het verhaal opnieuw even jullie volste concentratie en aandacht:
Bij mijn vragenlijst aan Bart vroeg ik hem of het enigszins mogelijks zou kunnen zijn dat de oorsprong en het idee, het begin van arteVelum eventueel niet ten huize Versweyveld ontstaan is, op de Tilburgseweg 84... bij ons thuis dus!!! Daar alwaar ik woonde, at, dronk en sliep er ook af en toe.
Want als je gaat koekeloeren op de site van “arteVelum” is de geschiedenis van “de Gordijnschuur” ontstaan in een kamertje van 4m. op 4m. aan de Prinsenlaan of Mierdsedijk... maar dit klopt niet met de werkelijkheid vermoedde ik. Bart wist niet beter, maar ik wel! Bij navraag heeft zijn moeder het hem toegelicht.
In feite zat zijn moeder Ann, destijds nog in loondienst van 'n (gordijn)stoffenhandelaar, al reeds lange tijd (gordijn)stoffen aan de man te brengen. op een kantoortje van toevallig ook ongeveer 4m. op 4m. in mijn vaders kangoeroewoning, op de plek waar daarvoor mijn grootouders woonden.
Is het idee daar ontstaan, wie zal 't zeggen?
Maar nu, de befaamde muurschilderingen... want we dwalen af:
De firma arteVelum (filiaal Poppel), welke gekend staan om hun gordijnen, en sinds enkele jaren op het industriezone aan de Poppelse Grens gehuisvest is, keren tegen zomer '25 terug naar hun 'roots', naar de kruising van de 'Mierdsedijk' en de 'Pannehoef'... naar de “Gordijnschuur” van weleer. Een grondige verbouwing van de oude schuur was aan de orde... Het asbest is verwijderd en er zijn dikke lagen isolatie aangebracht. Door de installatie van warmtepompen en zonnepanelen zal het gebouw fossielvrij zijn.
En bij deze werkzaamheden kwamen vanachter een valse muur de merkwaardige kunstwerken tevoorschijn. Paarden, handjes en madammen, en 'n naam..... “Jack”.
Nu komt de aap uit de mouw: In de middel jaren '70, het moet ongeveer '74 –'76 zijn geweest, was in dit gebouw de Poppelse jeugdvereniging “KLJ” (Katholieke Landelijke Jeugd) gehuisvest, ik was erbij... ik was lid !
Niet dat ik zo'n verenigingsgezind was, helemaal niet, maar ik was 'n gezonde puber... ik was op 'meisjesjacht'. Later verhuisde de Poppelse KLJ naar 'n gebouwtje(huisje) vlak achter ’t gemeentehuis (zie foto) alwaar nu een parking is. Moet lukken dat de KLJ toen in de schaduw huisde van de K.A.J. (de Kajotters of 'Arbeidersjeugd') welke de 'rivalen' waren. Geen vijandigheid, niet de tegenstanders. Gewoon 'de anderen'. Als ik het juist verkondig is dit alles later, samen met 'De Heidebiekens' vervloeid in “De Jeugdlokalen”... alwaar ik ook weer een ander verhaal over zou kunnen schrijven... Want ik betaalde door weddenschappen, doorzettingsvermogen, drang naar bekendheid, met dank aan de lokale middenstand en i.o.v. 'TV-4' zo'n 168,000 frank (€ 4,200) mee aan de opbouw van deze lokalen!
Uit de kast...
De titel van dit verhaal had evengoed kunnen heten: “RaWePo's reporter 'Jan Hoed' komt uiteindelijk uit de kast!!!”. Na al die jaren biecht hij op dat hij dagelijks gaat slapen, en na 'n bevredigende nacht wederom opstaat met Bart !
Ik moet toegeven, hij (Bart) snapte de insteek van deze woordspeling ook niet onmiddellijk... toch lieg ik hier geen woord, ik speel alleen een beetje met de woorden.
Maar ge hebt er wel een vergezochte portie fantasie en humor voor nodig om dit grapje te begrijpen, dat geef ik grif toe.
Ik heb dus in heel het huis, en ook in de slaapkamer, gordijnen van de “Gordijnschuur” hangen... althans de stof. Het meten, knippen, op maat maken en omzomen deed mijn wijlen schoonmoeder ... ere wie er toekomt.
Maar iedere avond, en elke ochtend heb ik “Bart's” textiel wel eventjes vast.
Dus ik ga ermee slapen en ik sta ermee op, met Bart!... Althans met de gordijnen van 'Bart', haha...
De toekomst:
ArteVelum (Arte = kunst & Velum = sluier/doek) verhuist tegen de zomer terug naar Mierdsedijk. Zowel kantoor, opslag, toonzaal, atelier, e.d. verhuist terug naar hun roots.
Thuiskomen dus, zoals Bart Nooyens het zelf verwoord: 'De cirkel is rond.'
En van zodra ze 'n nevenfiliaal genaamd “arteHoedie” op gaan starten word ik opnieuw klant.
Want Jan Hoed is onderhand wel 's aan 'n nieuw hoofddeksel toe. 't Is koud zonder zijn vertrouwde dons...
Het verleden: Ik zou nog verder kunnen uitweiden naar de periode van voor W.O. 2 en de tramlijn (naar Esbeek) die er liep op verzoek van Den Boerenbond, maar er zeker kwam naar aandringen van 'mijnheer Den Baron'... en over het belang van het gebouwtje van De Gordijnschuur hierin (op & overslag)... maar ik moet de Heemkundekring van Poppel ook nog wat gunnen en te melden overlaten... het is aan hen.
Zelfs mijn grootouders, vader, tantes en nonkels zijn vermoedelijk vanuit Voortkapel (Westerlo) via Bocholt in Poppel beland door toedoen van 'Den Boerenbond'. Dit verhaal komt misschien later nog, maar foto's van toen krijgen jullie alvast wel.
Tot dan...
Jan Hoed.
