Op vrijdag 19 mei en zaterdag 20 mei 2023 viert KFC Flandria zijn 80-jarig bestaan.
Hierbij een kort overzicht van de activiteiten.
Vrijdag 19 mei
Receptie voor genodigden
- Vanaf 21u30: 70-80-90-00 avond met DJ Kristoff (gratis inkom!!)
Zaterdag 20 mei
- spelletjesnamiddag voor kinderen tot 12 jaar
- voetbaltornooi 4 tegen 4 (vooraf inschrijven bij Eric Sprangers -
- 2 springkastelen
- vanaf 16u30: barbecue (vooraf inschrijven is noodzakelijk; dit kan bij iemand van het bestuur)
- aansluitend: kinderdisco
- vanaf 21u: ‘Soccer party’ met volgende DJ’s: 200 kg - Ravels Represent - Kristoff (gratis inkom !!!)
Wij hopen u alvast talrijk te mogen verwelkomen tijdens dit feestweekend.
Hoe het allemaal begon...
Als we het over de geschiedenis hebben van KFC Flandria, moeten we nog even verder terug gaan in de tijd. Want vooraleer het toen nog gewoon FC Flandria met stamnummer 03194 werd opgericht in 1943, was er voordien al een 20 jaar sprake van Albertina, de eerste gekende voetbalploeg van Ravels. Later on de twintiger jaren, honderd jaar geleden dus, kwamen ook Zwarte leeuw en Gilseinde Sportief hun matchkes meespelen…. Uiteindelijk fusioneerde al deze ploegen samen tot wat we nu kennen als KFC Flandria.
Even terug in de tijd…..
Albertina
Wanneer we in Ravels oudere mensen spraken over voetbal, viel het ons op hoe geestdriftig sommigen nog vertelden over "hun" ploeg en over "de spelers van Albertina". Deze roemrijke ploeg werd opgericht bij Boerke Proost (waar nu de Bankunie is). Het voetbalplein was gelegen op de weilanden achter het clubcafé. De eerste voorzitter-secretaris werd Rie Bogaerts. In 1922 verhuisde de ploeg naar café "Transvaal" bij Jef Van Gorp aan de Grote Baan. Het voetbalveld lag toen waar nu de Rijksschool (Blink) is ingeplant. Nadien verhuisde deze ploeg nogal eens weg en weer naar voornoemde stamcafés.
De ploeg die in die tijd enorm furore maakte, was samengesteld als volgt: doel: Jan Van Vugt, achterlijn: Louis Bogaerts en Flor Sobry, halflijn: Nand Baeten, Frans De Kinderen en Gusje Claessen, voorlijn: Louis Van Bladel, Frans Van Gorp, Jef De Kinderen, Steven Couwenberg en Jan Van Gorp.
Deze elite-ploeg speelde vooral vriendenmatchen en tornooien die toen erg "in" waren. Zo speelde men tegen H.I.H.-Turnhout, de Kastelein en zelfs tegen F.C.Turnhout. Gedurende het voetbalseizoen 1922-1923 stapten drie sterspelers van Albertina over naar F.C.-Turnhout, namelijk Frans en Jef De Kinderen en Fons Bluekens. Hierdoor viel Albertina fel terug; de pit was eruit. De ploeg bleef nog wel verder spelen, doch toen zij tijdens de paasvakantie van 1941 de derby-match tegen de studentenploeg F.C.-Flandria met 17-1 verloren, was het lot vlug beslecht.
Zwarte Leeuw
Naast grote broer Albertina kende Ravels, in de twintiger jaren, ook nog een ijverig voetbalploegje dat zich Zwarte Leeuw noemde. De stichter van de club was meester Raus die de grote schoolkinderen een aangenaam tijdverdrijf wilde bezorgen tijdens de weekends en in de vakantieperioden. De meester kocht in 1924 de eerste bal en elke kandidaat voetballer moest 25 centiemen per maand uitleggen om te mogen meespelen. De schoolbengels en jongeren van 13, 14 en 15 jaar namen de zaak zo ernstig op, dat meester Raus vrij vlug de leiding overdroeg aan de trainer-sponsor Jan Mangelschots. Deze zorgde voor een sportlokaal aan de brug in café bij "Dikke Mie" (Simons-Andriessen). Tegenover het lokaal kwam het voetbalveld (ongeveer tegenover de huidige zaal Rio).
Spelers waren Sooike, Mielke en Hypoliet Mangelschots, Louis en Nest Spruyt, Sooi en Neleke Heyns, Jan Van Baelen, Jan Van der Flaes (zoon van Floeske), Jefke Lemmens, Peerke Van Beurden, Jan Verhaeren, Hector Bogaerts, Toon Simons en Jan Joris. De kleuren die verdedigd werden waren rood-groen.
Alhoewel men niet was aangesloten bij een officiële bond, toch diende men soms tot twee matchen per zondag te spelen. Naast vriendenmatchen werden vele tornooien gespeeld, ondermeer tegen Unitas (Ravels-Eel), Aurelia (Turnhout), Albertie (Graatakker), Heidebloemke (Oosthoven), Arendonk, Baarle-Hertog e.a. De verplaatsing gebeurde "half" te voet. Men had slechts een vijftal fietsen. Ieder om de beurt reed enkele kilometers met een overladen fiets, liet deze achter en zette de tocht te voet verder. De achteropkomende voetgangers namen de fietsen mee door en reden de eersten weer enkele kilometers voorbij. Dit spelletje duurde zolang tot men op de plaats van bestemming aankwam.
In 1932 kwam een einde aan dit klein, sympathiek ploegske, omdat het terrein niet meer beschikbaar was.
Gilseinde sportief
Alhoewel een soort caféploegske, toch was het in gans de omtrek gekend. Trouwens verschillende spelers kwamen later bij F.C.Flandria terecht en speelden er een vedetterol. Het werd gesticht bij "De Witte" in café Meynendonckx op 't Gilseinde, in het begin van de jaren dertig. Voorzitter was Willem Joris, Gust Verelst (De Man) en schatbewaarder Jan Mangelschots. Bij het opdoeken van Zwarte Leeuw in 1932 sloten verschillende spelers aan bij dit Gilseinde Sportief. Het terrein was gelegen bij het Stinkvenneke. Wanneer op zekere dag gespeeld moest worden tegen een geburenploeg, dook iedereen na de match in het berucht Stinkvenneke. Allen kwamen er vuiler uit dan ze er in waren gesprongen. Door het succes van Albertina en later ook van F.C.Flandria verdween het vriendenploegske bij gebrek aan spelers.
F.C.Flandria-Ravels
Einde 1940 werd, ten huize van Rie Van Gorp, door enkele ontslagnemende studenten van de Vlaamse Studentenbond, F.C.Flandria opgericht. Het eerste bestuur bestond uit voorzitter Jos Van Gorp, secretaris René Verdonck en schatbewaarder Louis Clijmans. Zij gaven de voetbalclub de naam F.C.Flandria en kozen als kleuren geel en zwart. De definitieve start kwam met de paasvakantie in 1941. Toen had de derby plaats tussen Albertina en F.C.Flandria. Zowel de oud-spelers van Albertina als de oprichters an F.C.Flandria en zelfs nog vele supporters herinneren zich nu nog glashelder de uitslag, namelijk 17-1 ten voordele van F.C.Flandria. Van toen af werd het groots aangepakt. Men vond een vast onderkomen bij Warke en Anneke Baelus op Klein-Ravels, met een voetbalveld recht tegenover het clublokaal. De meeste spelers van Albertina kwamen naar F.C.Flandria over en de prachtige voetbalclub sloot aan bij de Koninklijke Belgische Voetbalbond.
In het seizoen 1941-1942 werd slechts een noodcompetitie gespeeld, want het was toen volop oorlog. Toch werd er reeds gespeeld tegen Zwarte Leeuw, Vosselaar, Lentezon, e.a. Het seizoen 1942-1943 betekende voor F.C.Flandria het debuut in derde afdeling en in de competitiesport.
Intussen was het bestuur gewijzigd en werd op de Bovenheide een nieuw terrein klaargemaakt en helemaal met platen afgezet. Het nieuw bestuur bestond uit: voorzitter Frans Van Gorp, ondervoorzitter Jos Schoenmakers, secretaris Richard Geerts, raadsleden: Frans en Jef De Kinderen, Jan Van Deun, Joske Van den Borne e.a. Trainer: John Goyvaerts (ex-Berchemspeler). Het eerste seizoen was reeds fantastisch te noemen. Op één speeldag van het einde leidde F.C.Flandria met één punt voorsprong op Hoogstraten, waar de laatste match gespeeld diende te worden. Begeleid door meer dan 600 fietsende supporters werd de verplaatsing aangevangen. In Hoogstraten werd de wedstrijd geleid door arbiter Cauwenbergh. Men telde meer dan 2000 betalende toeschouwers. De opstelling van F.C.Flandria was: doel Fons Van Soom, achterlijn: Raf Van der Voort en Jan Van der Flaes, halflijn: Jos Van Gorp, Louis Clijmans en René Verdonck, voorlijn: Nace Branckaerts, Jan Heyns, Narres Van der Flaes (bakkerke), Jos Van Baelen en Frans Luyts.
Het werd een spannende match. F.C.Flandria was de sterkste ploeg op het veld en combineerde het beste. Doch Hoogstraten had de arbiter mee en kreeg niet minder dan drie strafschoppen toegewezen. Keeper Van Soom stopte het laatste strafschop, maar de arbiter besliste dat deze diende hernomen te worden. Niemand begreep deze beslissing. Deze partijdige beslissing bepaalde tevens het lot en F.C.Flandria verloor met 4-3 deze match en was meteen ook de titel kwijt. Doch hoopvol werd uitgekeken naar het seizoen 1943-1944. Buiten de voornoemde kern kon F.C.Flandria thans rekenen op oud-gedienden van Albertina zoals Frans Kokke, Vic Bartels en Neleke Heyns. Ook jongere krachten drongen zich op zoals Walter Vromans, Jef Paulussen, Henri en Medard Van Dun, Louis Van Deun (slachterke), André Van Gorp, Willy Geerts, Toine Goossens en andere Frans Hofkens. Een gevoelige versterking betekende ook de komst van Jan Gladinez uit Vosselaar. Dit seizoen verliep zoals het voorgaande. De successen volgden elkaar op. Andermaal leidde F.C.Flandria met één punt voorsprong op de voorlaatste speeldag. Weerom was het de tweede gerangschikte, Lentezon (Beerse) tegen wie de laatste match diende gespeeld te worden, doch deze keer op eigen terrein.
's Zaterdags stond gans de Bovenheide op zijn kop. Het had gesneeuwd en het voetbalveld moest klaargelegd worden. Tot overmaat van ramp werd het terrein door de Duitsers aangeslagen vanaf zondag 14 uur. Het aanvangsuur van de match werd dringend verschoven naar 12 uur. Het werd zondag 12 uur, het uur van de waarheid! Op het veld stonden meer dan 2000 toeschouwers. De spanning steeg ten top. De spelers van F.C.Flandria vlogen er onmiddellijk in. Aangemoedigd door uitbundige supporters kwam de thuisploeg vrij vlug op een voorsprong. Hoe Lentezon ook op de Ravelse stellingen inbeukte, keeper Van Soom was niet te verslaan. De match werd uiteindelijk gewonnen met 3-0. F.C.Flandria was kampioen. Er werd gejuicht en gejubeld. De luidsprekers schreeuwden om ter hardst. Er werden bloemen aangevoerd. Kortom ... er was sfeer. Hierop volgde de eindronde waarvan de eerste zes matchen werden gewonnen. Om de verplaatsing naar Germinal (Ekeren) te kunnen doen, diende een speciale tram te worden ingelegd om al de supporters te vervoeren. Voor de verplaatsing naar het terrein van Netegalm (Geel) waar gespeeld moest worden tegen Booischot, diende men niet minder dan zeven tramrijtuigen in te schakelen om al de supporters -734 mannen en vrouwen- ter plaatse te kunnen brengen.
Een grote kampioenenhulde werd op touw gezet. Op het terrein op de Bovenheide werd als orgelpunt een vriendenmatch gespeeld tegen ...F.C.Antwerp. Door de luidsprekers weerklonk al maar door het clublied met als refrein:
Na de oorlog ging het snel bergaf met F.C.Flandria. De jeugd had andere vormen van sport ontdekt. Talentvolle spelers als Louis Van Deun werden door F.C.Turnhout aangetrokken. Weer anderen verlieten het dorp na hun huwelijk of stopten met voetballen. Een hardwerkend bestuur wist deze moeilijke periode te overbruggen. Voorzitter Frans Van Gorp hield de gelederen gesloten, Richard Geerts bleef de pen hanteren, Jos Lemmens zorgde ervoor, dat de eindjes aan elkaar geknoopt werden. John Goyvaerts, Gust Mertens, Sooi Bartels en mannen als Toon Simons waren de steunpilaren in het bestuur.
Met het voetbalseizoen 1952-1953 kreeg F.C.Flandria een nieuwe voorzitter in de persoon van Toon Simons. Het voetbalveld op de Bovenheide kreeg een andere bestemming en zo kwam het terrein terug in Klein-Ravels te liggen, tegenover het clublokaal bij "Warke". Omstreeks 1956 verhuisde de club noodgedwongen naar café "De Man" in de Peel. Achter dit clublokaal werd een nieuw terrein aangelegd.
Het bestuur was stevig in handen van Toon Simons als voorzitter, Jos Lemmens fungeerde als de ongekroonde minister van financiën. De derby-match tegen Weelde was voor hem steeds een welgekomen aangelegenheid om terug uit de rode cijfers te geraken. Gaston Mangelschots was zowat het duiveltje-doe-al. Dank zij de goede sfeer onder de spelers en het bestuur, het gezellige sportlokaal en het groeiende aantal supporters, kon F.C.Flandria weer aanknopen met regelmatig een overwinning. Gedurende het seizoen 1959-1960 verstreek het huurcontract van het voetbalveld en F.C.Flandria mocht weer verhuizen. Na enkele jaren terug ingekwartierd te zijn bij Trien Proost kreeg de club uiteindelijk in de zestiger jaren, een definitief voetbalveld toegewezen op gemeentegrond, langs de Raaftuinen. Het clublokaal kwam rond 1965 terecht bij Jef en Irma -Café Van Nijlen- op de Grote Baan.
Met de komst van Dr.Roos als voorzitter en voetbalkenner kwam er een einde aan een wankele periode. Al wacht men nog steeds op een heropstanding -en die komt er beslist- er werd toch reeds een tweede voetbalveld aangelegd. Ook een nieuwe en ruimere cantine rees uit de grond en het bestuur doet intussen zijn uiterste best om het tij te doen keren. F.C.Flandria deed het en doet het nog steeds met nog meer aandacht voor de jeugd en met nog meer jeugdploegen dan ooit te voren. Het is reeds een succes te noemen om veertig jaar lang, ieder seizoen weer opnieuw, gereed te staan om de competitie aan te vangen en om de jeugd, de spelers en de supporters opnieuw geestdriftig te maken voor de sporttak bij uitstek: de voetbalsport. En met een vleugje nostalgie, neuriën wij:
"Flandria Sport, Flandria Sport (2x)
is gekend om zijne combinatie
Groot en klein, groot en klein (2x)
Iedereen wil in ons clubje zijn
Hand in hand, hand in hand,
Als een band, als een band,
Zullen wij voor 't kampioenschap strijden
En de kapitein met zijn manekens fijn
Zullen kampioenen zijn!"
Bron: Boek “Ravels in lief en leed.” (1980) Heemkundekring Nicolaus Poppelius.
