Frans Verhoeven begreep niet goed waar de dertigste tijd vandaan kwam, aan het eind van de zevende etappe van de Dakar 2015.
Voor zijn gevoel had hij veel harder gereden. “Het ging hartstikke lekker en ik heb onderweg ook nog een paar man ingehaald. Misschien komt er nog een tijdcorrectie.”
De zevende proef, het eerste deel van de marathonetappe, voerde de motorrijders naar Uyuni in Bolivia, op 3000 meter hoogte. Doordat het gisteren, toen de auto’s de 321 kilometer lange route al reden terwijl de motorrijders hun rustdag hadden, al noodweer was geweest, was het spiegelglad. Vooral in het tweede deel kregen de motorrijders ook te maken met moddergaten, die af en toe forse sprongen vereisten.
"Noodweer net gemist, stortregen nadat ik finishte."
Het eerste deel was snel: “Bijna wegracen,” aldus Verhoeven. “Ik had meteen een goed tempo en een goed ritme te pakken. Dat kon ik moeiteloos vasthouden. Ik heb bijna de hele dag alleen gereden en kon onderweg nog een paar jongens inhalen.”
Net nadat Verhoeven het afgesloten bivak bereikte, barstte opnieuw noodweer los. “Het stortregent,” rapporteerde hij. “Ik heb mijn Yamaha extra goed ingepakt om de elektronica optimaal te beschermen, want morgen moeten we ook nog terug. Veel aan service hoef ik niet te doen: de motor doet het geweldig.”
Verhoeven zelf heeft een beetje last van keelpijn. Dat komt door de voortdurende wisselingen in temperatuur en hoogte. “Het verschil is soms 30 graden Celsius op een dag. Ik ben dus wel blij dat ik voor de zware regen binnen ben. In de laatste kilometers begon het wat te spetteren. Ik was nog niet binnen of het barstte los.”
