“Niks dan hotseknotsen en honkebonken.” Zo omschreef Frans Verhoeven de vijfde etappe van de Dakar 2015; 458 kilometer over stenen, feshfesh en een kleine bergpas.
Met de 29ste plaats kon hij niet anders dan genoegen nemen. “Het is niet anders. Ik doe mijn best, maar ik doe ook mijn best om niets mee te maken.”
Met de 29ste plaats kon hij niet anders dan genoegen nemen. “Het is niet anders. Ik doe mijn best, maar ik doe ook mijn best om niets mee te maken.”
Ze rijden allen als malloten, die tijd heb ik gehad.
Verhoeven maakt zich geen zorgen over zijn klassering, hoewel het nog niet is wat hij gewend is. “Ik zal nog wel wat klimmen hoor. Er komen nog twee marathonetappes aan en ik zie ze rijden als malloten, op alles of niks. Dat doe ik niet. Die tijd heb ik gehad.”"Ik begin nu toch de leeftijd te voelen met mijn 48.
Voor het eerst begint de 48-jarige motorrijder te voelen dat zijn leeftijd een rol gaat spelen. “Ik merk op een proef als die van vandaag dat het echte messcherpe eraf is. Vol doorgaan, blind over de stenen: dat wilde is weg. Ik heb, denk ik, toch ook wel een tik overgehouden aan mijn valpartij van vorig jaar, waarbij ik mijn elleboog heb gebroken op een stuk rots. Dat speelt tussen de oren toch mee. Fysiek ook: ik kan die elleboog nog steeds niet goed strekken. Heb ik tijdens het rijden geen last van, maar het is toch vervelend.”
Ondanks het honkebonken vond Verhoeven het geen onaardige etappe. “Alles zat erin. Je moest heel alert en geconcentreerd rijden. De afgelopen dagen heb ik een paar keer het idee gehad dat ze maar wat aan het doen waren geweest bij het maken van de route, maar de etappe van vandaag klopte gewoon. Er komen nog een paar pittige etappes aan. We zijn er nog lang niet.”
