Gisteren was het goei weer …. Wie zou dat besteld hebben?
Daar dacht ik aan toen we naar het platina koppel reden in Ravels, Frans en Yvonne Dresselaerts aan ’t Vlasrietje.
Yvonneke heeft gebeden voor goei weer.
Ik hoorde het al direct bij aankomst, ons Yvonne heeft gebeden dat het op 1 augustus goei weer zou zijn. Op hun diamanten bruiloft was Frans enkele dagen ervoor naar Scherpenheuvel gereden om goei weer af te smeken, deze keer was Yvonne’s beurt om iets te regelen met de weergoden.
Derde keer feest.
Het was al de derde keer dat we aan de borrel mochten bij de familie Dresselaerts, de eerste keer in 2013 toen in het Molenhof het paar voor het eerst werd gefeliciteerd door twee schepenen van de gemeente Ravels, Carin Couwenberg en Jef Van De Pol.
De tweede keer in 2018 bij de briljanten gelegenheid was het ten huize van Frans en Yvonne op het Vlasrietje zelf te doen en ook gisteren waren we daar van harte welkom. Ze wonen beiden nog steeds in hun eigen huis en zijn daar erg gelukkig en tevreden om. Het verrassingsfeest komt later nog.
Frans is ondertussen bijna 97 lentes jong, met de nadruk op jong en Yvonne heeft ook al 91 keer haar verjaardag mogen vieren, en samen zijn ze nu 70 jaar getrouwd vanaf 1 augustus 1953.
De vorige keren hebben we al de hele familie voorgesteld en daarover kunnen we kort zijn, ondertussen zijn er naast drie kinderen en vijf kleinkinderen ook al drie achterkleinkinderen en eentje in de maak zodat ze binnenkort de teller op vier kunnen zetten.
Schepen Marion Leemans brengt felicitaite over van koningspaar.
Na de eerste borrel champagne… echte nog wel, begon Frans alweer verhalen te vertellen zodat het al vlug weer gezellig werd. Schepen Marjon Leemans, voor het eerst aanwezig bij de familie werd onmiddellijk ondergedompeld in de familiale sfeer en kreeg amper de kans om haar speciaal door koning Filip en zijn Mathilde geschreven brief voor te lezen en samen met het royale geschenk te overhandigen. Ook de gemeente Ravels deed naar gewoonte hun duit in het zakje en stortte een mooi bedrag als jubileumgeschenk op rekening van het gelukkige koppel.
Anecdotes... à volonté
Dat had Frans ondertussen zelf al opgemerkt want hoewel hij al wat jaren achter de rug heeft doet hij zijn bankzaken nog altijd netjes zelf. Met de computer die hij aanschaft toen hij 82 werd doet hij aan internetbankieren zoals geen ander en hoeft hij niet naar de bank om betalingen te verrichten, Hij heeft enkel onlangs een harde schijf moeten vervangen en was er het hart van in dat hij nogal wat foto’s verloren heeft toen die harddisk zoals hij zelf zei kapot was.
Ook met de wagen rijden vormt voor Frans geen probleem, even voor Yvonneke naar den Aldi om boodschappen die hij op een geschreven lijstje meekrijgt is een wekelijkse trip.
“Ik schrijf dan alles op een lijstje wat hij moet meebrengen…. En op ’t laatst schrijf ik dan … en wat ik nog vergeten ben ook nog…” zegt Yvonne even snel tussen door want Frans is niet te stoppen als hij éénmaal het woord heeft.
Zo kwam hij enkele wekengeleden met iets verkeerd naar huis, hij was zijn bril vergeten en had in plaats van wasverzachter mee te brengen, vloeibare zeep in zijn winkelkar geladen. “Dat geraakt ook wel weer op” was zijn reactie en daarmee was de kous af.
Trouwens, Frans heeft nog maar een jaar of vijf nieuwe lenzen gekregen na een cataract operatie en nu ziet hij weer als de beste. Dat bracht Yvonne nu op het idee om ook maar eens naar den oogarts te stappen en ze heeft haar cataract operatie gepland voor december. Tegen dat ze allebei stillekens naar de honderd gaan zien ze beter dan toen ze op pensioen gingen.
Als Frans om boodschappen gaat moet hij altijd alles meebrengen om verse soep te koken want Yvonne maakt die nog altijd zelf, daar kan geen mens tegenop.
Ondertussen had Frans zijn Duits liedje gezongen, een kort maar krachtig stukje muziek dat we stiekem konden opnemen samen met zijn verhaal over zijn bijna proces in Duitsland op de autostrade….
Stilaan was het wel tijd om wat statiefoto’s te nemen van het paar en de familie. Eerst een paar bij de mooie bloemen van de Talander plukweide die ze hadden gekregen en daarna voor het huis samen met de familie en de eikenboom die Frans zelf nog heeft geplant even nadat hij op het Vlasrietje kwam wonen, meer dan 40 jaar geleden.
“De burgemeester wilde die ne keer laten omzagen, maar daar heb ik een stokske voor gestoken” grapte hij nog vooraleer we afscheid namen en de volgende afspraak in onze agenda mochten schrijven…. Feest 100 jaar ergens in september 2026, we zullen er zijn Frans.
