Jubilea

Gisteren werd in het Ontmoetingscentrum van de Wilders een speciale verjaardag gevierd.

Elisabeth Brunner, voor haar vrienden beter gekend als Liesbeth vierde er haar 100^e verjaardag in beperkte kring omwille van de verscherpte corona maatregelen.

Mooie verwelkoming van de hand van de Poppelse kunstenaar bij uitstek.

Aan de ingang van de Wilders waren de tuinen versierd met kleurige bloemen en Lou Kraaienbrink, de “Poppelse Rubens” had speciaal voor de gelegenheid een mooi passend bord gemaakt aan de ingang van het Ontmoetingscentrum. Hoewel het moeilijk manouevreren is in tijdens deze 5e coronapiek, kwam een kleine delegatie van het gemeentebestuur even langs om de jarige te feliciteren.

Zoon Frans met familie is op bezoek bij jarige moeder.

We spraken haar zoon Frans die graag en met veel liefde over zijn moeder spreekt, maar niet zo vaak meer ziet. Hoewel Frans lange tijd terug in Weelde heeft gewoond en daardoor zijn moeder naar Poppel verhuisde, woont Frans nu al geruime tijd in Oostenrijk na een ommetje van zo’n 16 jaar in Riel (Nl) als horecaondernemer.

Ondanks haar hoge, of moeten we zeggen gezegende leeftijd horen we van mensen die Liesbeth kennen dat ze nog altijd goed te been is. Ze verplaatst zich wel met haar rollator maar ze is tenminste nog mobiel en dat kan van vele jongere bejaarden niet altijd worden gezegd.

Jazeker, Liesbeth is een krasse tante. Hoe kan het ook anders als je op de Heijplaat geboren bent in Rotterdam in het jaar 1922. De Heijplaat was oorspronkelijk een droogdok van RDM dat veranderde in een woonwijk voor de arbeiders van het toenmalige RDM.

Daar werd ze op 10 januari 1922, precies om 06:10 uur in de vroege morgen geboren als Elisabeth Brunner geboren op de Rondolaan 155. Haar trotse ouders Antonia Kramer en Frans Brunner kregen er een dochter bij in Rotterdam.

Pa Brunner was werkzaam op de Rotterdamse droogdok, ma Antonia zorgde voor het huishouden dat toen net even anders was dan anno 1922. Pampers was iets voor de verre toekomst en warm water uit de kraan was onbestaande, geen lekkere douche of wasmachine, geen stofzuiger enz….  alles zag er toen wel wat anders uit dan tegenwoordig.

Deze tiende januari 1922 was een gemiddelde dag met een temperatuur van 10 graden en er viel een lichte neerslag, een brood koste toen amper 26 cent een liter melk 10 cent. De totale Nederlandse bevolking bestond uit een schamele 6.865.000 mensen, zowat één derde van het huidige aantal en het gemiddeld inkomen was 247 Nederlandse guldens per maand.

Op dezelfde dag is ook het eerste rustoord voor onbemiddelde huismoeders opgericht, was het de dag van inenting tegen hondsdolheid in Frankrijk, liepen alle machines nog gewoon op stoom en de vrachtwagens op massieve banden. De mannen droegen allemaal hoeden of petten en de dames korte frivole sokjes.

De Leerdam van de Holland Amerika line was enkele jaren voordien te water gelaten in een dok op de Heijplaat van de toenmalige NV Scheepsbouw Maatschappij Nieuwe Waterweg. De kiel werd gelegd op 30 juni 1919 en het schip werd te water gelaten op 6 december 1920. De overdacht vond plaats op 25 oktober 1921. Haar eerste reis, die begon op 2 november 1921, voerde van Rotterdam via Vigo en Havana naar havens aan de oostkust van Mexico.

Kleine Liesbeth groeide op in een gezellige buurt en heeft een gelukkige jeugd gehad maar is al vroeg zoals het toen de gewoonte was gaan werken als strijkster bij een wasserij.

We laten Frans even zelf aan het woord.

We luisteren als Frans zijn verhaal verder zet:

“Ze is toen mijn vader tegengekomen en is op haar 17^e, erg jong dus al gehuwd met mijn vader Albert. Het was een spannende tijd samen, het was nooit saai en net drie maanden voor de tweede Wereldoorlog uitbrak in 1940 werd m’n broer Ben geboren. Jammer genoeg heeft Ben, mijn oudere broer dit moment niet mogen beleven. Hij overleed 2 jaar geleden.
Het waren niet de beste tijd maar door veel doorzettingsvermogen en vindingrijkheid zijn ze daar toch nog goed doorheen gekomen, later in 1947 is dit lieve prinsje geboren, ikzelf dus… en was het gezinnetje compleet.

Hoewel het toch een leuke tijd was zijn mijn ouders jammer genoeg gescheiden. Jaren later kwam er dan toch weer een nieuwe lieve man in haar leven. Peter van Driel was zijn naam, maar daar heeft zij door zijn ziekte niet zo heel lang van hun geluk op de Maashaven kunnen genieten.

Wij, m’n moeder en ik hebben daar een hele mooie gelukkige tijd gehad.

Jaren later kwam Kees Geerlings in haar leven, een goede lieve man waar ze een lange tijd samen mee heeft kunnen genieten van het leven, tot die ook jammerlijk door ziekte is overleden. Toen woonde moeder al op de Wilders .

Het zat haar dan ook niet altijd mee, maar ze heeft steeds, en nu nog altijd een positieve instelling gehad van het glas is eerder half vol dan half leeg en heeft zich overal met veel brio doorheen geslagen.

De Wilders was en is een heel warm nest voor haar geweest en ze heeft het er altijd heel goed naar haar zin gehad.

Zij is daar nu omringd door goede zorgen van Dokter Bart, Marc en Tonnie de verpleging Luthgart, Serge, de huishoudelijke dienst en de buren, en daar is ze erg dankbaar voor. Ook van ons daarvoor veel dank, vanuit het verre Oostenrijk weten we dat er goed voor haar wordt gezorgd.”