Catechese, Vormsel… we hebben het bijna allemaal ondergaan in onze jeugd.
In elke parochie in heel Vlaanderen is er een goede ziel die zich ontfermt over de voorbereiding van de kinderen op deze voorname dag, en in Ravels is dat sinds de dieren nog spraken Els Van Loon, dochter van Frans en Monique uit de Linieweg.
Zeker meer dan 20 jaar.
Vanaf haar prille tienertijd zit Els in allerlei verenigingen. Daarom is het niet zo gemakkelijk om te achterhalen wanneer ze precies wat is gaan doen …. Feit is volgens onze bronnen dat ze het Vormsel zeker 21 jaar doet. In het Parochieteam en de jeugdvereniging zat ze voordien al, het zal dus dicht bij de 25 jaar zijn dat ze zich inzet voor allerlei sociale verenigingen, eerst in Ravels en daarna in Weelde-Statie.
Tijd voor nieuwe mensen.
Aan een deeltje daarvan komt nu een eind, want Els heeft beslist om dit weekeinde de scepter door te geven voor het Vormsel. Nu haar eigen kinderen deze leeftijd voorbij zijn, is het beter dat iemand de voorbereiding overneemt die misschien wat meer tijd en voeling heeft met de jeugd van nu. Ze woont nu ook al een hele tijd in Weelde-Statie, het wordt dus tijd voor nieuwe mensen om haar taak over te nemen in de parochie van Sint Servatius in Ravels.
parochieteam Ravels
Getuigenis van een vormeling van het eerste uur.
De loopbaan die ze aflegde inspireerde één van haar vormelingen tot onderstaande lofzang.
“Els Van Loon? Dat is toch die van Femma?” “Ah, ik dacht van de KWB?” “Nee gij, volgens mij is dat de voorzitster van buurtcomité ’t Nonnenbos?”… “Is’t waar? Ik heb die precies ook al een keer met hare kop op de poster van de CD&V zien staan?”
En straf genoeg, het klopt allemaal. En we kunnen nog wat verenigingen aan dat lijstje toevoegen.
Els Van Loon, het manusje-van-alles.
Maar voor vele kinderen in Ravels vooral: Els Van Loon, de dame die ons dichter bij God bracht. Of althans, dat was de bedoeling tijdens zo’n les catechese.Piepjong was ik. Twaalf jaar en met een pispotkapsel. En daar was Els: een tikje streng, een tikje ondeugend, maar vooral met een bulderlach die nu nog door de kerk echoot.
Dat dichter bij God brengen is (bij mij alleszins) niet gelukt, maar ons Els is wel blijven hangen.
Want dat effect heeft ze op mensen. Soms maar in kleine dingen. Een verjaardagkaartje, een babbeltje bij de bakker of een berichtje op Facebook. Ze doet het. Niet omdat het moet. Maar gewoon, omdat het kan.Twintig jaar lang stond Els klaar in de kerk, gewapend met een hostie in de hand, om een bende joelende kinderen wat vrome wijsheid bij te brengen. Twee decennia. Soms met veel goesting, en af en toe minder. Maar ze stond er. En hoe.
Ik stond destijds mee vooraan in de rij. Letterlijk en figuurlijk. Aan ’t altaar te wiebelen met m’n bretelbroekje en pispotkapsel. Dat broekje en kapsel heb ik ondertussen wijselijk achterwege gelaten, maar het contact met Els is gebleven. Niet regelmatig, maar af en toe horen we elkaar. En dat zegt genoeg.
En nu stopt ze ermee. Het einde van een tijdperk. Meneer pastoor verliest z’n holy partner in crime. Maar haar lach zal nog een tijdje door de kerk echoën. En haar persoonlijkheid nog heel wat langer.
Lieve Els, tot zeven maal zeventig maal wil ik je – samen met de honderden andere communicanten –bedanken voor je inzet. Vromer zijn we misschien niet allemaal geworden, maar we hebben er wel een herinnering bij. Halleluja!
Sander Turelinckx,
Communicant en vriend, jaargang 2001
Een greep uit de vormelingen van de eerste jaren....
2001
2002
2003
2004
2005
2006
2007
2008
