In Memoriam

Zoals elk jaar gedurende de laatste vijf jaren stond ook gisterenavond weer een respectabel aantal mensen, zowel familieleden als vrienden, kennissen en gewoon sympathisanten op de weide tegenover het voormalige  tuincenter van “Zaadhandel de Koster” in de Koning Albertstraat in Weelde.

Joyce, nu een jonge getrouwde vrouw met kind,  had gevraagd om nog éénmaal een herdenking te houden voor haar kleine zus die ondertussen ook al 23 jaar zou zijn geworden, voor haar mama Greet en voor de zelfverklaarde “ Held van Weld”, vader Danny.  Vanaf volgend jaar zal er nog wel iets gebeuren, maar het zal niet meer in deze vorm zijn en wellicht meer in intieme familiale kring.

Zoals alle jaren voordien hield ze ook dit keer vast aan een  herdenking met veel symboliek. Ze mag met recht en reden  een dochter van haar vader worden genoemd want daarvan zou Danny ook hebben gehouden met zijn bekende  oneliners.

Door enkele zorgvuldig  uitverkozen muzikale intermezzo’s gaf ze uiting aan haar verwerkingsproces dat stilaan op de achtergrond begint te raken want gisteren hoorden we haar voor de eerste keer met ingehouden vreugde zeggen dat ze zich precies opnieuw gelukkig kan voelen, wat dat dan ook voor haar nog moge betekenen. 

Dit nieuwe gevoel heeft tijd gekost, meer dan  duizend achthonderd keer slapen gaan met  telkens weer de herinneringen aan een totale vernietiging van een leven dat ze kende en sindsdien koesterde in haar diepste innerlijke bewustzijn. Daarom wilde ze gisteren eindelijk ook aan zichzelf toegeven dat het is toegelaten om geluk binnen te laten na 1826 keer slapen. 

 

Postume hulde.

Ze bracht hulde aan haar “sterren” zoals ze sindsdien voor zijn blijven verder haar bestaan door anekdotes of kleine  “wist je datjes” van ieder van hen voor te dragen,  en overal hoorde je naast  stille snikjes van  lang uitgesteld verdriet ook  lachende mensen die Greet, Danny of Lynn weer voor zich zagen met hun talenten en gebreken. Joyce stak ook de draak met hen wat plezierig en verfrissend overkwam om zo de toch geladen emotionele sfeer te laten opklaren.  

Mike, het eerste en enige echte vriendje dat Lynn ooit had, werd door Joyce bijna als surrogaat-broer verklaard en zal voor altijd in ons hart een deel van onze grote familie zijn.

Na de laatste reeks kwamen de vriendinnen van Lynn nog afscheid nemen met een lied onder begeleiding van Danny Van Gils … voor sommigen beter bekend als Danny van the Wealth.

 

 

Daarna  ging het richting kerkhof om iedereen  toe te laten hun persoonlijk voorbereide wist je datjes aan de  boom te hangen,  en gedurende de lange wandeling kon je het voelen …. het geluk is terug gekeerd in de families   De Kock , Jansens  en  Van Gorp  ….

Het heeft lang geduurd, maar nu mag het eindelijk wel weer Joyce. Wees gerust we houden je wel in de gaten en zijn er voor je als het nodig is. Zoals je zelf zei, ik laat hen nu niet los .... ik hou ze gewoon anders vast. Ze zullen daarboven wel op jullie kleine dochter waken, Nette is veilig.