Naar aanleiding van de werken aan de lindeboom aan het Moleneinde stelden we de vraag aan specialist Jos Schenk die de werken uitvoerde, hij kwam met het volgende antwoord.
De betreffende boom heeft verschillende takken met grote holten. Deze takken hebben om die reden een verhoogd risico op uitbreken. Wij hebben nu deze takken uitgelicht, dwz: we hebben ze lichtjes ingekort en aan het uiteinde uitgedund. De takuiteinden wegen nu dus minder en zijn ook transparanter waardoor ze minder wind vangen. Op die manier is de totale belasting, veroorzaakt door gewicht en door windvang, verminderd en is de kans op uitbreken verminderd. Ondanks dit snoeien hebben enkele takken bovenin de kroon nog een licht verhoogd risico op uitbreken. Om die reden hebben wij die takken verankerd. Zo'n verankering verhindert niet het uitbreken , maar zal wel voorkomen dat er schade zal zijn bij eventueel uitbreken.
Wij hebben voor deze snoeimethode gekozen omdat wij geen te grote snoeiwonden wilden maken; opdat deze snoei geen oorzaak zou worden van nieuwe rottingsprocessen. Het grootste probleem is het feit dat de centrale stam is afgebroken en dat daar nu een groot rottingsproces bezig is, dat zich steeds verder naar beneden zal uitbreiden. Bomen hebben wel een inwendig systeem dat rot tegenhoudt, maar bij grote wonden functioneert dat onvoldoende. Hoe snel dit rottingsproces verder zal uitbreiden is niet te voorspellen. Zolang de boom voldoende nieuw hout aanmaakt en de belasting op de boom door een gepaste snoei minimaal gehouden wordt, kan de boom waarschijnlijjk toch nog enkele tientallen jaren zo blijven staan. We hebben ook de standplaats gecontroleerd. Het blijkt dat de boom met zijn wortels onder de oprit is gegaan en in de perkjes aan de andere kant zit. Dit verhoogt zijn kansen op een lang leven aanzienlijk, natuurlijk op voorwaarde dat die situatie zo blijft en nergens in de totale wortelzone van de boom gegraven zal worden ( zeer ondiep spitten in functie van het onderhouden van de perkjes wordt buiten beschouwing gelaten).
