Koen De Sutter, Tom Dewispelaere, Nico Sturm en Tom Van Dyck spelen in openlucht in Weelde de oerklassieker. Actueler dan ooit.

Ze zitten er nog steeds. Bij hun boom. Vladimir en Estragon. Mét bolhoed. Te wachten op iemand die Godot heet. Hoe lang ze al aan het wachten zijn, weten ze niet. Ook niet of ze wel op de juiste plek zitten. En al evenmin weten ze wie Godot is en wat die hen zou moeten komen vertellen. Wat ze zich herinneren, zijn enkel flarden van een wereld die er niet meer is. En het enige wat ze hebben is tijd. Veel tijd. Om te discussiëren. Om ruzie te maken. Om na te denken. En vooral om zich te vervelen.

‘Wachten op Godot’ (1953) van Samuel Beckett was bij zijn verschijning onmiddellijk een klassieker. Niet alleen omdat het de naoorlogse verwarring en onzekerheid zo scherp wist te verwoorden, maar ook en vooral omdat het in één klap het theater voorgoed veranderde. Ondanks zijn reputatie wordt het stuk zelden opgevoerd. Bijna zeventig jaar na publicatie buigt Olympique Dramatique zich over dit stuk dat tegelijk klucht, vaudeville, tragedie en pure slapstick is.

De exacte locatie houden we nog even geheim, maar we kunnen al wel verklappen dat het een wondermooie plek in openlucht in Weelde is.

’Wachten op Godot’ in Weelde is een project van de Warande (Turnhout), Chassé (Breda) en Theater De Nieuwe Vorst (Tilburg), in samenwerking met GC ’t Heilaar (Beerse), De Djoelen (Oud-Turnhout) en GC De Wouwer (Ravels).