Toen Guido Belcanto 35 jaren geleden als straatzanger begon met het spelen van zijn levensliedjes in de Ant-werpse volkscafés, was er niemand die dacht dat hij ooit zou uitgroeien tot een icoon van het Vlaamse lied ... waarschijnlijk ook Guido zelf niet, maar hij voelde wel een heilig vuur in zich branden dat hem uiteindelijk deed geloven dat hij de man was die het levenslied van de ondergang moest redden. 

Hij beschouwde dit als zijn missie waarin hij, ondanks de vele kritiek en tegenkanting in de beginjaren, hard-nekkig bleef volharden en dat geloof heeft hem uiteindelijk gebracht tot waar hij nu staat: een vaste waarde in het Vlaamse chanson, een invloedrijke figuur waar men niet omheen kan, een stroming op zich.

Drie decennia lang bleef hij verder bouwen aan een geheel oorspronkelijk repertoire waarin hij de liefde, het leed en de lust van het leven bezingt op een poëtische en ontroerende wijze die niemand onverschillig laat. Met zijn warme, rijkgeschakeerde stem beroert hij de snaren in eenieders hart ... .

Uit dit onwaarschijnlijk mooie repertoire van levensliederen en chansons brengt hij nu een selectie met 2 fan-tastische muzikanten aan zijn zijde. Belcanto noemt hen 'mijn muzikale broeders': 
Lieven Demaesschalck op piano, gitaar en accordeon en Nicolas Rombouts op contrabas. 

Een muzikale avond met een lach en een traan, een vleug poëzie en levensfilosofie gebracht door de Koning van het Levenslied himself.