Vorige week was er grote belangstelling voor het participatiemoment over de toekomst van de St. Servatiuskerk in het centrum van Ravels.
Wat werd aangekondigd als een participatiemoment, waarbij de meeste mensen denken aan inspraak en meedenken, bleek weerom meer een infomoment te zijn waarop de aanwezigen te horen kregen wat de plannen kunnen worden zijn en wat er kan gaan gebeuren met de kerk van Ravels. Alle opmerkingen/ideeën werden naar de ideeënbus verwezen.
Omdat we zelf niet aanwezig konden zijn kreeg onze medewerker de belofte dat de studiebundel die in het kader van de herbestemming van de kerk werd gemaakt zou worden gedeeld met Rawepo zodat we onze lezers zouden kunnen informeren over de gang van zaken. Uiteindelijk was dat toch de reden van deze samenkomst om de burgers te kunnen laten participeren in de toekomst van hun eigen kerk in hun eigen parochie in hun eigen Ravels.
We konden het verslag inkijken van 100 pagina’s dat echter weinig echte recente informatie gaf. De enige interessante nieuwe info die we daaruit konden opmaken naast de historische en architecturale wistjedatjes waren de verschillende scenario’s die werden voorgesteld in het verslag. De pagina “voorkeurscenario” aan het eind van het verslag blijft voorlopig echter angstvallig leeg.
Verslag: Presentatie eerste werkatelier - Sint Servatiuskerk
Voor de hand liggende voorstellen die echter niet bepaald wijzen op ambitieuze plannen voor het gebouw of de invulling ervan. We geven echter graag de link naar het verslag zodat iedereen zich kan vergewissen van de aanpak van het project.
Voor de aandachtige lezer… de definitie van “Participatie” …
Deelname aan publieke besluitvorming
Participatie in deze betekenis kwam eind jaren zeventig, begin jaren tachtig van de 20e eeuw op. Participatie is de historische opvolger van het begrip inspraak. Deze vorm van participatie kan betrekking hebben op allerlei groepen. Datgene waar men inspraak op eiste was de publieke besluitvorming.
De overheid, daartoe genoodzaakt door onder andere de gevolgen van de hippie- en andere sociaal economische bewegingen, kwam in eerste instantie met het toenmalige toverwoord inspraak. Burgers kregen "inspraak" in ambtelijke procedures, en werden gehoord door de overheid. In de praktijk kwam dat veelal erop neer, dat overheidsdiensten de wettelijk verplichte inspraakronde hielden, waarbij zij de burger aanhoorden, zonder dat zij op enige wijze verplicht waren ook daadwerkelijk consequenties eraan te verbinden. Daarop werd de term participatie gelanceerd: mensen wilden structureel actief meedoen, niet slechts een recht om verbale kanttekeningen te mogen plaatsen, waartoe veel inspraakprocedures al snel waren verworden.
Fotoreportage Participatiemoment St Servatiuskerk Ravels © Rawepo-Roger Lemmens
Onze man ter plaatse Nonkel Fotograag legde dit participatiemoment vast voor ons nageslacht
