Op uitnodiging van het gemeentebestuur van Ravels was geboren Weeldenaar Patrick Van Gompel donderdagavond te gast in “De Brouwerij” om er vragen te beantwoorden en te praten over zijn nieuwste boek “NOU EN”.
Het werd een leuke, amusante presentatie.
Korte intro.
De titel van het inmiddels vierde boek komt voort uit een ontdekking van Van Gompel zelf. “Als ik Nederlanders tegenspreek, krijg ik dikwijls te horen…NOU EN. Ik dacht eerst dat er een vraagteken achter moest, maar in Nederland blijkt dat dit geen vraag is maar… einde discussie.”
Patrick is een echte Holland-lover, bijna een halve eeuw journalist en daaraan verbonden ook vaak wereldreiziger. Hij werkte voor weekbladen, kranten, radio en televisie in België en, jawel… Nederland. In zijn nieuwe boek ”NOU EN” ging hij op zoek naar de ziel en het karakter van de vaak protestantse Nederlanders, zijn eigen Noorderburen die hij vooral looft om hun gedreven manier van handel drijven en omdat ze zo innovatief zijn.
Burgemeester Luyten en plaatselijk NEOS bestuurder en Nederlander Gijs Stevens.
Klokslag half acht introduceerde Ravels Burgemeester Walter Luyten zijn gewezen dorpsgenoot Patrick Van Gompel als een degelijk journalist en goed verteller. Hij zag het haast als een plicht om Patrick ook in zijn geboortedorp uit te nodigen en was opgezet met de sympathie van het publiek. “In 320 bladzijden belicht Van Gompel de ziel en het karakter van de Nederlanders. Hij bekijkt de typische Nederlandse identiteit, vertrekkende vanuit zijn eigen dorp waarin er al jaren en mengeling van Nederlandse en Belgische inwoners is. In de oorlog trokken de Belgen nog naar Nederland, maar sinds de jaren 80 zakten steeds meer, vaak gegoede, Nederlanders af naar vooral Poppel en ook Weelde. Dat gebeurde vooral door de gunstige economische evolutie in de regio Eindhoven en door het aantrekkelijke fiscale regime in de vastgoedsector. Een van die Nederlanders die zich hier vestigde is Guus Stevens, bij ons gekend als een minzaam en geëngageerd inwoner. Hij zal de dialoog aangaan met Patrick Van Gompel”, zo besloot Luyten.
Gesprek liep niet altijd even soepel.
Guus Stevens had het boek vooraf gelezen, al stelde de schrijver soms de vraag of ze het wel over hetzelfde boek hadden. In ieder geval had Stevens zich goed voorbereid op deze avond en overliep hij de verschillende hoofdstukken. Ze hadden het onder andere over de Koning en de Koningin waarvan Van Gompel vooral de eerlijkheid op prijs stelde.
De typische kenmerken van de Nederlanders ? Daar stipte de schrijver aanwezigheid, eigenheid, rumoerigheid en openheid aan.
Lovende woorden waren er voor het gevecht tegen het water van de Nederlanders, met hun schitterend ingenieurswerk bij het versterken en plaatsen van dijken. Daaraan verbonden was er hun gedrevenheid in het handel drijven, veel over het water in prachtige schepen en naar alle delen van de wereld. Echte avonturiers noemde Patrick ze.
Er werd ook gesproken over het protestantisme, gebaseerd op het calvinisme, zeg maar de hervorming van de katholieke kerk naar de leer van Calvijn en Luther. Nederland heeft veel protestanten aldus de journalist.
Er kwam een vraag over het migrantenbeleid dat bij onze Noorderburen toch anders verloopt dan bij ons. Volgens Patrick Van Gompel ligt de verklaring voor een deel bij onze taal. In Nederland spreekt men enkel Nederlands (al sneerde de schrijver tijdens de avond wel dat binnenkort enkel nog Engels gesproken wordt in Nederland), in België spreekt men drie talen en vooral vanwege de Franse taal raken migranten toch gemakkelijker geïntegreerd bij ons.
Een soms kritische vragensteller merkte op dat het in het boek voornamelijk ging over de mensen van de Randstad, volgens de schrijver toch zowat de helft van Nederland, en dat de rest niet aan het licht kwam. Het gesprek viel wat stil toen Stevens steeds verder begon uit te wijken over de geschiedenis van zijn land en hij meer verteller werd dan vragensteller. Van Gompel vroeg geprikkeld waar hij nu eigenlijk naar toe wilde en stelde dat zijn literair werk allerminst een geschiedenisboek is. “Ter verduidelijking : Ik ging voor dit boek op zoek naar de gewoonten en het karakter van de Nederlanders. Maar ja, het zit zo ingebakken bij jullie dat een dialoog steeds bestaat uit een woord en een (luidruchtig) wederwoord”. Het publiek smulde van zijn scherpe reacties.
Wat vindt de auteur zelf van het volk dat hij beschrijft ?
Op de vraag wat de schrijver nu zelf van de Nederlanders vindt en waarom hij dat niet expliciet in zijn werkstuk vermelde antwoorde hij dat een verslaggever neutraal hoort te zijn en hij daarom ook zijn eigen mening niet neerpende. Toch wilde hij ‘en public’ wel zijn bevindingen geven over zijn Noorderburen. En gezien hij opgroeide in de grensstreek, vaak ook het legendarische enclavedorp Baarle-Hertog-Nassau bezocht en zowat 35 jaar de Nederlandse politiek volgde als journalist, zal hier zeker enige waarheid achter schuilen.
Enkele van zijn uitspraken :
- Hun legendarische directheid (kan ook lomp of dom overkomen)
- Waar wij gas terugnemen, geven zij gas bij
- Wij zwijgen meer en kunnen tussen de regels lezen, en Nederlander kan dat niet
- Hun gierigheid, maar dan in de vorm van zuinigheid (liever gezellig thuis eten bv.)
- Ze hebben geen geduld
- Ze luisteren niet, toch wel een handicap, en namen liever het woord of geven commentaar
- Nederlanders zijn enorm innovatief
- Ze hebben veel lef
- Ze zijn altijd op tijd (versta hieronder ook stipt)
Sommige van deze meningen haalden we ook uit antwoorden op (gerichte) vragen uit het publiek die na het interview werden gesteld. Vanuit dat publiek, pakweg 60% Belgisch en 40% Nederlands, werd ook gepolst naar de kookkunst van de Nederlander. “Wij zijn meer Bourgondiërs zoals de Fransen, al hebben de Brabanders en die van Zeeland dat ook wel. Voor de rest van Nederland ligt de lat toch lager en wordt er al sneller naar de Chinese en Indische keuken gegrepen, aldus Van Gompel.
Fijn achterafje.
En zo liep de vragenronde stilaan op zijn einde. Patrick nam zijn GSM en legde het applaus dat hem toekwam vast voor zijn volgers. Hij bedankte het publiek en ook Burgemeester Luyten en het gemeentebestuur voor de uitnodiging en nam daarna ruim de tijd om zijn boek, inmiddels al aan de vierde druk toe, te signeren voor de liefhebbers. Namens de gemeente Ravels kreeg iedereen nog een drankje en een knabbel aangeboden.
