Van onze columnist uit Poppel: Jan Versweyveld
Af en toe schrijf ik spontaan wel eens iets voor Rawepo, de redacteur André is daar (soms) blij mee, de lezers (soms) ook.
Maar totaal onverwachts werd mij eerder deze week een soort van interventie gevraagd: “Euh Jan... er is vanavond een inspraakavond over de herbestemming van de St. Valentinuskerk in Poppel, dit begon 10 minuten geleden, maar ik kan zelf niet aanwezig zijn, wil jij even gaan zien?
Op de valreep...
Als brave burger deed ik wat van mij verlangd werd, ik ging ter plaatse, en mijn verslag, mijn gevoel en mijn idee erover leest u hier onder. Let wel... dit is hoe IK het aanvoelde, 't is ook MIJN manier van schrijven, verder laat ik iedereen, terecht, in zijn of haar waarde!
Ik kwam dus sowieso te laat op het blijkbaar tweede werkatelier i.v.m. het herbestemmingsonderzoek voor de dra ontwijde Sint Valentinus kerk van Poppel.
Ik was onvoorbereid en ook wist amper waarover het ging. Daarbij had ik ook nog eens het voorwoord van onze burgemeester gemist.
Eerste op/bemerking.
Het 1ste en voor mij frappantste wat me opviel was dat men het vooral niet had over de gevoelswaarde, geschiedenis, beleving, herinneringen (dopen, huwelijken, 1ste & 2de communies, uitvaarten, enz...) wat dit gebouw al eeuwen met zich meedraagt, maar eerder hoe men deze opeenstapeling van bakstenen nog een beetje financieel rendabel kon maken. Ook werd er met geen woord gerept over wat er ging gebeuren met de mooie schilderijen, waaronder de zorgvuldig door lokale kunstenaar Lou Kraayenbrink gerestaureerde kruisgang en de andere kunstwerken waaronder de biecht- en de preekstoel, beiden betoverend ogende items.
Men had het vooral over de creatie van een toekomstige 1ste en 2de verdieping, verdeeld in bruikbare lokalen voor bijvoorbeeld de fanfare en andere lokale verenigingen. Poppel heeft niet eens een fanfare...! Zelfs een aanbouw met buitenterras 😆 kwam ter sprake ?
De meeste verenigingen hier hebben al hun eigen lokaal, zelfs een ongewenste en in Nederland verstoten motorclub heeft hier zijn stekkie gevonden. Everybody happy! Zonder overgave...
25 meedenkers
De amper 25 aanwezigen die voor deze avond waren komen opdagen, mochten hun zegje doen over hoe ze graag de ruime kerk hadden ingedeeld gezien. Hiervoor werd de op zich al kleine groep in tweeën gespitst en kregen beide partijen waarachtig een bouwplan, met een denkbeeldige 1ste en 2de verdieping en mochten met behulp van een balpen en Post-It kleefbriefjes hun wensen en fantasieën kenbaar maken, met als gevolg een kakofonie van ideetjes. Leuk bedoeld, leuk geprobeerd, ieder zijn lokaal, veelbelovend maar volgens mij realistisch niet haalbaar…. Maar iedereen tevreden met de aangeboden gebakken lucht.
En nu komen we tot het punt dat ik wil maken....
Intussen deed ik de moeite enkele personen aan te spreken, waaronder een al dan niet bevlekte of onbevlekte ontvangenis, maar duidelijk in blijde verwachting zijnde dame..
Van haar kwam ik te weten dat zij en haar team vele kerken bezochten.
Dus wat zij gewoon doen, en dat mag.... deze mensen zijn vooral bezig met het rendabel en functioneel maken van ontwijde, kerkelijke gebouwen. Iets waar in feite niets mis mee is en beter is dan laten verkommeren of er een zoveelste moskee van te laten geworden.
En nu ga ik even proberen 'to the point', of “Des Pontes” te geraken.
Ikzelf ben dik, en zelfs heel dik, tegen mijn goesting in Turnhout geboren, maar dat ging nu eenmaal zo. Daar gingen destijds de zwangere moeders naartoe om te bevallen, in 't Moederhuis, om enkele dagen later terug thuis te zijn. Ik wou dit echt niet, maar 'k heb hierdoor wel levenslang de stempel “geboren in TURNHOUT” op mijn paspoort. Dit staat zo op papier en wat op papier staat is waarheid, althans voor een ambtenaar. Ongewenst en onveranderbaar! Ik heb verder met die stad totaal geen binding, ik ben geen BINK, ik ben 'n Krombender!
Dus ik ben in die stad al dik tegen mijn goesting geboren, ik wil er na mijn dood al zeker niet nog eens tegen mijn goesting herdacht en herinnerd worden. Ik adem Poppel in, ik adem Poppel uit.... ik ben Poppel tot in de vezels van mijn DNA!
Zowel mijn kinderen, mijn zussen en mijn dichtstbijzijnde vrienden heb ik al laten weten dat ik niet in crematorium Pontes te Turnhout herdacht wil worden, maar ergens in Poppel. Al is dat in 'n oude vervallen schuur, al is dat bij Mieke Pap, al is dat in ontmoetingscentrum De Wilders... maakt me nie uit, als het maar is in het dorp waar ik geboren (?) en getogen ben.
Maar mijn voorkeur gaat uit naar de Poppelse kerk alwaar ik gedoopt ben, waar ik mijn 1ste & 2de communie deed, alwaar mijn ouders hun laatste eer kregen, waar ik met mijn echtgenote aan het altaar stond, en waar mijn kinderen gedoopt zijn....
Men heeft tegenwoordig de mond vol van groen, de korte keten en verboden koeienscheten... maar de laatste uitvaart die ik bijwoonde was helemaal tegenstrijdig met deze moderne leuze. Iemand uit Poppel was overleden en zijn laatste wens was dan ook in Poppel begraven te worden, doch de plechtigheid was voorzien in Pontes Turnhout.
Omwille van praktische redenen kon de koffietafel niet bij Mieke Pap doorgaan en diende men uit te wijken naar feestzaal Molenhof te Ravels.
Maar tussen de herdenking en de koffietafel was ook nog 'ns de ten grave dragen van de overledene op de begraafplaats van Poppel.
Dus moesten de rouwenden eerst naar Turnhout (dus ook die uit Poppel kwamen) voor de herdenking. Daarna moest het hele zootje terug naar Poppel om de kist dada te zeggen vooraleer deze onder de grond verdween, om dan weer naar Ravels te rijden voor 'n pistolet en 'n tas koffie. En daarna weer naar de thuisbasis, voor de meesten Poppel.
Degene die de streek niet kenden bleven rondjes rijden, want hun GPS werd horendol i.v.m. het afsluiten van Den Eil, ge weet wel... da fietspad neffe de watertoren.
Dus laat in de ontwijde kerk van Poppel a.u.b. de mogelijkheid om Poppelse mensen hun laatste eer te gunnen en dat daarna de aanwezigen als vanouds bij Annemie een koffietafel te laten genieten.
Niks verloren kilometers en geen onnodige vervuiling.
Verder sta ik open voor vele ideeën, ik ben best breeddenkend...... als 't mor nie in Turnhout is !
Sint Valentinuskerk in beeld
Jan was toch al daar.... en nam even de tijd om alvast enkele van zijn beschreven kunstwerkjes/herinneringen te fotograferen. Zo zijn die toch al voor de eeuwigheid vastgelegd, digitaal... maar ook op zijn persoonlijke geheugen memory card.
foto's: Jan Versweyveld
