Tegenwoordig is de zaal van Sint Jan in Weelde nog maar een gewoon feestzaaltje van de gemeente.
Zestig jaar geleden echter, bij de bouw van dezelfde zaal, was heel de parochie Sint Jan betrokken bij de bouw ervan.
Dokter Laurent Van Baelen.
Het was dokter van Baelen, voor vele oudere bewoners van Weelde nog bekend als meneer doktoor, die in die tijd alles wat enig belang had in onze gemeente op het toen peperdure Super 8 pellicule probeerde vast te leggen voor het nageslacht.
Dat resulteerde later in een video film die werd uitgebracht door de Heemkundekring Nicolaus Poppelius Ravels. Tegenwoordig zijn de technieken om oude films om te zetten naar digitale bestanden zodanig verbeterd, dat we even een poging deden om het stukje van de bouw van de parochiezaal door het programma te halen. Zo kunnen we donkere delen wat lichter maken en ook de scherpte is hier en daar ook verbeterd.
Pastoor Bluekens.
Als pastoor van de parochie Sint Jan was de pastoor het aan zijn stand verplicht om ervoor de zorgen dat zijn parochianen over een feestzaal konden beschikken om hun feesten te laten doorgaan. Het was langs de andere kant ook een mooi inkomen dat werd verzekerd voor de parochiekas wanneer alle trouwfeesten enz… in de zaal zouden gaan plaatsvinden.
Het stuk grond was afgestaan door de plaatselijke smid die woonde naast het perceel en daarmee waarschijnlijk zijn hemel tot in de eeuwigheid heeft verdiend.
De hele parochie werd opgetrommeld. Aannemers, metsers, bekisters, dienders, ellentriekers enz… iedereen kon worden gebruikt om een handje toe te steken aan de groten bouw van de zaal. Toen de werken al enkele dagen waren gestart kwam Corneel Verstraelen, wonend in de buurt, maar werkzaam als voyageur of reiziger, er achter dat ze waren begonnen en kwam eens zien hoe het vooruit ging. Dat ontlokte hem de legendarische woorden: “Als ik dat geweten had was ik al veel eerder komen kijken.”
Zelfs de landelijke pers kwam er op af om te zien hoe ze dat in Weld gingen regelen en nam enkele interviews af met de locals, onder andere met de schenker van de grond, Laurent van smid Diels, pastoor Bluekens en Jan Bax....
De beelden spreken echter voor zich en laten niks aan de verbeelding over. Velen van de mensen in beeld zijn al lang overleden, maar de jongeren van toen zullen zeker nog vele gezichten kunnen herkennen uit die tijd.
Het enige wat ik me nog kan herinneren is de Vlaamse kermis op het einde en dat mijn vader met dat varken naar huis kwam van den tombola. Dat beest is voor het vet genoeg was om te worden geslacht nog zeker tien keer losgebroken.
