Een kunstige vrouwenstem en een uitmuntende gitarist, meer was er afgelopen zaterdag niet nodig om het publiek helemaal in te pakken. De gedreven Dunja & Tom Nelson deden het met hun speelse set in het daarvoor uitstekend lenende authentieke café.
Wie, wat en hoe ?
Dunja uit Waarloos en Tom Nelson uit het Brusselse leerden mekaar kennen op de muziekschool. Dunja, die de muzikale genen van papa erfde, studeerde eerst aan de Jazz Studio om later haar lessen aan het Koninklijk Conservatorium van Antwerpen te volmaken. Met haar studiemaatje Tom Nelson vond ze meteen een perfecte gitarist om een akoestisch duo mee te vormen. Samen wonnen ze de zangwedstrijd Talent Der Lage Landen en solo raakte ze in 2013 tot in de finale van The Voice, dat werd meteen het startschot van haar carrière.
Sedertdien speelden ze samen al op diverse podia en festivals en verzorgden ze het voorprogramma van Patrick Riguelle en Jan Hautekiet. Dunja zong ook bij artiesten als Paul Michiels, Regi, Jean Blaute, Jean Bosco Safari en Barbara Dex.
Eerste set
In Café Van Dun begroette het duo even over negenen een uitgelezen menigte, de voertaal werd Engels gezien het karige Nederlands van de muzikant. Een probleem vormde dat allerminst. De frivole zangeres pakte meteen de aandacht en betrok het publiek meermaals bij hun set.
Opener werd Don’t Wait Too Long, een heerlijke jazzy song van Madeleine Peyroux, gevolgd door Before You Accuse Me, een blues klassieker van Bo Diddley die ook bekend werd in de versies van ondermeer CCR en Eric Clapton. Meteen werd er al een gemoedelijke sfeer gecreëerd, heerlijk om daar tussenin te hangen.
Heel wat songs van grootheden zouden nog volgen, zo ook Do I Ever Cross Your Mind van ene Dolly Parton. Dunja zong ze vlekkeloos en verbaasde meermaals met de diversiteit van haar stem. Maar ook Tom Nelson leek “gene gewone”. Hij bracht een solo waarin hij al zijn gitaartechnieken tentoon spreidde. Als een soort ‘one man band’ haalde hij uit 1 gitaar zowel bas, drum, leadgitaar en melodie, 
indrukwekkend. Dunja stelde zich terecht de vraag of ze niet overbodig was…. Dat was ze zeker niet en in het nummer Trouble daagde ze met haar enorme bereik Tom uit. Het werd als het ware een duel tussen een stem en een gitaar, een grappig schouwspel.
Met Dream A Little Dream kregen we een volgende klassieker aangeboden. Zowat alle jazzmusici zetten het ooit op plaat, Doris Day, Ella Fitzgerald, Nat King Cole en recenter Michael Bublé zijn er daar enkelen van. Het publiek werd succesvol gevraagd in te staan voor de backings.
Als afsluiters van de eerste set kregen we nog Imik Si Mik een in het Berbers gezongen liefdesliedje van de Marokkaanse Hindi Zahra dat vertaald Beetje Bij Beetje heet en waarbij het publiek al snappend mee het ritme aangaf, en het leuke Hold Me Tight.
Nog meer stembeheersing na de break
Bij aanvang van deel 2 haalde Dunja haar ‘loop station’ boven, een technisch ding waarmee zet zowel haar stem als muziek kon dubben. Dat resulteerde het een prachtige versie van Just Around The Riverbend uit de Disney film Pocahontas. De toon was weer gezet, zeker toen Be My Husband van wijlen Nina Simone en Key To The Highway, een song uit de jaren veertig maar vooral gekend van Eric Clapton, het publiek deden smullen en meeklappen.
Nog ouder, origineel uit 1934, is Summertime. Deze jazz/flamengo song die bij ons een tophit werd voor Billy Stewart, was een kolfje naar de hand van de guitige, bekkentrekkende Dunja. Bijzonder leuk was ook het daarop volgende The Ground van de Britse zangeres Orla Gartland, persoonlijk mijn favorietje van de avond.
Do It Like A Dude van Jessie J en Saint Louis Blues waren de volgenden op de play-list van het duo. Die laatste traditional komt oorspronkelijk zelfs uit 1914, maar werd later veelvuldig opgenomen door grote artiesten als Bing Crosby en Louis Armstrong. Bij Working Man Blues, oorspronkelijk van de Amerikaanse countryzanger Merle Haggard, liet de shakende zangeres nog eens horen hoe een virtuoze stem ze heeft….indrukwekkend !
Met Be My King bracht de Energieke Dunja nog een eigen compositie waarbij ze opnieuw de aanwezigen inschakelde als achtergrondkoor, en afsluiten deed het duo met That’s All, een jazzsong die als eerste door Nat King Cole werd opgenomen in 1953 en later gecoverd werd door tientallen anderen waaronder Rod Stewart en Frank Sinatra.
Toegift als slotakkoord
‘That’s All’ was uiteraard zonder het fijne en attente publiek gerekend dat de handen stevig op elkaar kletste om nog een extraatje los te weken bij het geweldige duo. En die uitsmijter kwam er ook, het werd een hele bijzondere. “Kennen jullie ‘scatten’ ?”, vroeg Dunja ietwat twijfelend over de kennis van het Eelse (en omliggende) volk. “Want dat ga ik doen om deze fantastische avond af te sluiten”. Het werd een sublieme vertolking van Air Mail Special, een jazzy nummer dat in 1941 geschreven werd door clarinetist en bandleider Benny Goodman en vooral bekendheid verwierf door de onnavolgbare scatversie van Ella Fitzgerald. Dit was uiteraard recht in de raap van de veelzijdige Dunja !
De echte muziekliefhebbers waren opnieuw de grote overwinnaar van de avond, en muziekliefhebbers hebben ze bij Van Dun altijd. Een aangenaam publiek was het weer met respect voor de artiesten. En bovendien met erg veel lof voor wat Dunja en Tom Nelson hadden gebracht. De mogelijkheden die de zangeres met haar stem heeft en het gemak waarmee ze zong, daarover werd nog even nagekeuveld in ’t gezellige café van Jasper.
Het volgende evenement van Live@Café Van Dun is het akoestische optreden van Barbara Dex waarbij ze op piano begeleid wordt. Dat vindt plaats op vrijdag 5 mei, de kaarten hiervoor waren helaas na amper 1 dag uitverkocht, aldus organisator Hugo.
FOTOREEKS : DUNJA & TOM NELSON Acoustic Duo
TRACK : Ella Fitzgerald - Air Mail Special
TRACK : DUNJA - The Ground
