Muziek

De nieuwe reeks optredens bij Cafe Van Dun kon niet straffer beginnen.

Voornamelijk 40-plussers hieven het glas samen met de van origine Zuid Afrikaanse zangeres die zich opnieuw ontpopte tot een echte entertainer. Het was als het ware genieten van start tot finish.

 EVEN IN HET KORT…

Over haar leven, haar carrière-start en haar zwerftocht tussen Johannesburg, Nederland, Amerika en Drenthe schreven we al uitgebreid in ons verslag over haar eerste passage in oktober 2019. Toch blijft het vermeldenswaardig dat Dilana Smith, zo noemt ze zich weer voluit, als artiest doorbrak toen ze in Amerika woonde en er in 2006 tweede werd in de talentenshow Rock Star Supernova op CBS. Dat leverde haar samenwerkingen en optredens op met artiesten als Tommy Lee, Dave Navarro, Aerosmith, Beth Hart, The Doobie Brothers en Joe Cocker. Een breuk met haar toenmalige man deed haar terugkeren naar Nederland, waar ze stabiliteit zocht voor haarzelf en haar jonge dochter River.

Vanuit haar thuisbasis Drenthe is Dilana blijven gaan voor haar muziek. Ze tourt bijna onafgebroken en staat op zowel grote podia als in kleinere zalen en cafés. Intussen heeft ze een grote schare fans en is ze telkens een graag geziene artiest.

HAAR 2^de CONCERT IN DEN EEL 

Het was klokslag 9 uur toen Jasper, sinds kort de enthousiaste uitbater van het nog steeds authentieke en gezellige café, Dilana op het podium riep. New look Dilana, haar wilde dreadlocks hebben intussen plaats gemaakt voor een stoer maar fris kapsel, werd voor deze akoestische set vergezeld door de ook uit Drenthe afkomstige gitarist Rowdy Prins. Hij verving de druk bezette Jeff Zwart op een fantastische manier.

Met Songbird, een nummer van Fleetwood Mac’s legendarisch album Rumours, startte Dilana bijzonder ingetogen en zo breekbaar schoon. En zo kreeg het publiek al meteen een eerste hoogtepunt. De zangeres vroeg dan of ze de avond in het Engels of in het Nederlands mocht communiceren… Het werd dus een mengeling van beiden waarbij ze regelmatig en op speelse wijze voor de ‘nederlandstaligen’  een bewust overdreven vertaling meegaf. Ze weet wel hoe ze een publiek moet inpakken…  

Met True Colors van Cindy Lauper en vooral Love of My Life van Queen bewees Dilana nog maar eens wat voor ‘een straffe madam’ ze is.  Tijd voor een eigen nummer …. Da Big Man, over de macht van de sociale media, had een enorm aanstekelijk ritme. Daarna volgden Brass in Pocket van The Pretenders, het ijzersterke Weak, een hit uit 1995 van Skunk Anansie, en Rhianna van opnieuw Fleetwood Mac, de band die als een rode draad door de avond liep.

Dilana had haar dochter River meegebracht naar Cafe Van Dun en dat was niet zonder gevolgen. De schalkse achtjarige wilde samen met haar mama een nummer brengen en dat werd met Shallow van Bradley Cooper en Lady Gaga een bijzonder moment. De menigte genoot duidelijk.

Een trotse moeder kondigde dan een pauze aan, nog net voorafgegaan door het enthousiast meegebrulde en mooie Something Inside So Strong van Labi Siffre, een ode aan haar vrienden in Afrika.

PUBLIEK KRIJGT EEN WAANZINNIG VERVOLG

Met een glas wijn in de hand wilde Dilana bij het begin van de 2^de set nog een proost uit brengen zoals ze dat bij haar in Afrika deden,  maar omdat in het publiek nog enkele mensen op hun glas aan het wachten waren, ging de zangeres maar wat improviseren met Day-O, The Banana Boat Song van Harry Belafonte. Eens de glazen gevuld zette ze Roxanne van The Police in. Deze door haar herwerkte versie blijft een hoogvlieger tijdens haar concerten.

Dat Dilana gevoelige thema’s, maatschappelijk en politiek, niet uit de weg gaat is geen geheim meer. Ze streeft al lang op haar manier voor een betere wereld en wilde ook nu een statement maken door een nummer te brengen “for the most amazing people in the world”, het Oekraïense volk. Ze riep op tot vrijheid en democratie en dichtte Putin het vier letter woord toe. Wat volgde was een sterke ineensmelting van Zombie van Cranberries en One of Us van Joan Osborne.

De breuk met haar man deed haar in de put belanden, in die periode was haar kleine dochtertje haar enige lichtpunt. Ze kwam toen terug naar Nederland om River een veilige plek te geven en schreef het nummer Oh Jericho. Het was het volgende in de setlist, de aanwezigen namen de backing vocals voor zich en scandeerden Save My Soul. Aansluitend volgde het opzwepende Big Love van Fleetwood Mac, met een hoofdrol voor de geweldige gitarist Rowdy Prins….erg leuk !

Maar de pret kon niet op en Dilana riep er een wel opgemerkte man uit het publiek bij met de vraag om samen nog wat verder te ‘jammen’. Veel hadden de twee niet nodig om iedereen uit hun dak te laten gaan. The Lion Sleeps Tonight (meest gekend van The Tokens), Satisfaction (Rolling Stones) en Gloria (Them) deden hun ding en Love is All Around  van Wet Wet Wet werd op schitterende wijze gebracht door de Jean. Als uitsmijter van het korte gastoptreden knalde een mix van No Woman No Cry (Bob Marley) en So Lonely (The Police) uit de speakers. Twee klasbakken zijn het.

Hoogtijd voor Dilana om solo nog effe af te ronden. Dat deed ze met het integere en prachtig gebrachte Landslide van …jawel, Fleetwood Mac en met Pleasantly Blue, ooit een bescheiden blues succes voor The 4 Non Blondes.

Dilana bedankte, maar moest zich toch nog één keertje gewonnen geven. Met het uit volle borst meegezongen Have You Ever Seen The Rain van CCR werd het concert zeer waardig afgesloten.

Wat was het opnieuw een geweldige avond in Café Van Dun in Ravels Eel ! Velen kenden Dilana al langer en zagen ze eerder aan het werk, anderen spraken ons vol lof aan over wat hen was overkomen. En zelf hoopte de sympathieke zangeres zeker nog eens terug te komen naar dat cafeetje onder den toren.

Merci in ieder geval aan iedereen die dit mogelijk maakte. In het bijzonder Jasper voor zijn gedrevenheid en ontvangt, Hugo voor de organisatie en boeking en Dave voor het geluid.

Tot binnenkort bij Live@Cafe Van Dun met later nog Bart Buls & Jan Hautekiet, Jean Bosco Safari en ook Barbara Dex.

FOTOREEKS : DILANA Live@Cafe Van Dun