Jan Hoed onverwachts te gast op 'n Keltische trouwerij in het verre.... ???
Afgelopen weekend liep anders dan voorzien.
Eigenlijk stond een optreden van akoestische metalband “Silence and Flames” op het programma, ik volg hun zangeres 'Evelien Grootjans' al 'n poos... ik ben fan.
Maar op vrijdagavond kreeg ik plots een telefoontje van Alides Hidding (Time Bandits, Zingende Zaag, etc..) met de vraag of ik hem en zijn vrouw Ann wou vergezellen naar 'n Keltisch trouwfeest, en of ik dan ook wou rijden. Zij zouden dan 'n wijntje kunnen drinken.
Ik belde Evenlien om me te excuseren voor mijn afwezigheid op haar optreden van zaterdag maar beloofde ook meteen dat ik dit zo snel mogelijks weer goed zou maken.
Die zaterdagmiddag: De auto van Ann stond klaar en het adres werd ingetoetst... ik had geen flauw idee waar naartoe??? Het was wel 'n pokke-eind rijden... via Tilburg, Eindhoven, Weert, Heerlen, Maasbracht en dan het onbekende in... Ik deed maar wat de GPS me opdroeg, ik vertrouwde haar. Bleek achteraf geen juist zet. Hierover dadelijk meer...
Wij drieën vroegen ons steeds maar af waar we eigenlijk waren? Soms leek het Nederland maar alle affiches en verkeersborden waren in de Franse taal. Toch passeerden we even daarvoor nog 'n bord 'VLAANDEREN'? Hoe kan dit... waren we dan toch in België?
Een grenspost... maar van welk land naar welk land??? Snel wisten we het... Goed dat we een comfortabele auto bij ons hadden want de wegen lagen er erbarmelijk bij en het lappendeken vol gaten zette de schokdempers duchtig aan 't werk. Hier zou ik niet graag met een strak afgeveerde sportwagen rijden, mijn nieren en lever zouden van plaats wisselen van het schokken.
Typisch Belgisch wegdek dus.
Eventjes later waanden we ons weer in ons vertrouwde landsgedeelte, we konden de bordjes weer lezen, men schreef er Vlaams... of zaten we weer in Nederland?
Het gekke was dat het heuvelachtig landschap eerder leek op hartje Ardennen dan ons platteland. Wel mooi!!!
De GPS stuurde ons naar steeds smallere wegen, en het werd ook stevig klimmen en dalen. Hier kwam nog bij dat er in de wijde omgeving een groots fietsevenement gaande was... het was uitkijken en opletten, want die wielerterroristen eisen de hele rijbaan op!
De begeleidende politie hadden dan weer Belgische nummerplaten op hun combi's maar op de flank stond dan weer in koeienletters 'POLICE'... dus toch Wallonië?
Maar dan werd plots weer 'VOEREN' aangegeven op 'n groot signalisatiebord. Wijzelf wisten het niet meer... we waren het noorden kwijt, we zouden het wel zien bij aankomst. Eenmaal ter plaatse en de spullen uitgeladen en geparkeerd liet het raadsel zich snel oplossen, het antwoord stond op de feestdis.
ALLEMAAL VLAAIEN... in allerhande kleuren en smaken, duidelijk BELGISCH LIMBURG!!!
Wel raar... want de straatnaamborden waren tweetalig, de buren Nederlands en de inheemse bevolking sprak er Frans.
Blijkt het stukje Limburg waar we terecht kwamen nog niet zo lang geleden van Franstalig België naar Vlaamstalig België getransformeerd te zijn... we zaten in “REMERSDAAL”, of Remersdael... ook hierover discussie.
Op mijn vraag of het nu 'De Ardennen' was antwoordde gastvrouw Renate, en tevens bruid van dienst, negatief... Het was 'de voerstreek' volgens haar... maar ik twijfelde.
Op de terugweg, bij de 1ste grote kruising, niet ver van het feestgedruis zag ik 'n bordje 'Visé – 3km.' en hierop besloot ik de GPS te negeren en tegen te spreken. Als 'the bitch' commandeerde van rechtsaf te gaan draaide ik rebels naar links... 'I'm the master of the game'. Ik heb het stuur vast verdorie!
En jawel, mijn jarenlange ervaring en mijn carrière als chauffeur worpen al snel hun vruchten af... binnen de kortste keren stonden we weer in Poppel. Zonder omleidingen of sportevenementen, geen wisselende infrastructuur en grensovergangen... Jan Hoed was de verkeerssatellieten bij verre te slim af!!!
Het feest, want hier hadden we het nog niet over...
We waren te gast bij 't verliefde paar bij Renate en Frank. Bij wet waren ze reeds gehuwd, vorig jaar al. Maar vandaag wouden ze dit vieren met vrienden, buren en familie... een tuinfeest!
Renate is al jaren grote fan van Alides en ik was in de veronderstelling dat Alides daar 'n paar nummertjes ten gehore moest brengen... maar er was meer!!!
Alides was wel niet de ceremoniemeester maar toch niet onbelangrijk, hij was wel belast het huwelijk te voltrekken... weeral 'n talent van hem dat we nog niet kenden. Hij deed dit voortreffelijk. Hij had zijn rol, muziek en tekst goed ingestudeerd, en iedereen hing aan zijn lippen.
Bij het duet van Allides en Ann vloeide menig traantje van ontroering, zelfs bij mij. En ik kende het bruidspaar niet eens. Het was mooi!
Na de plechtigheid werd 'r nog wat gedronken en kregen we 'n puntzak lekkers en ijs. Er werd voor opvolging van de muziek gezorgd. Want Roland Verstappen en Suus kwamen aangefietst met de gitaar om de schouder. Nog meer muziek uit het verre Poppel dus. Wat is de wereld klein...!
Roland en Suus blijken, net als Ann en Alides, ook goede vrienden te zijn van het bruidspaar en hadden voor de gelegenheid een camping geboekt om de hoek... Niet veraf maar wel 'n klim van 6 à 7 procent.
Dus Limburg, Vlaanderen, Voeren? J Ai Mon Fou... ! Als 't bergop en bergaf gaat, en de mensen spreken er Frans, dan noem ik het gewoon 'd Ardennen.
BASTA !!!
Foto reportage van het trouwfeest (want onder de rit moest Jan Hoed sturen en navigeren....)
