Bij Rawepo gaan we uitdagingen niet snel uit de weg.
Iedereen mag een mening hebben, ook als die controversieel is. We hebben sonds kort een contentschrijver in ons team die wel eens een mening durft neerpennen die niet noodzakelijk de onze is.
Maar wij kunnen daar mee leven. Kunnen jullie dat ook? Geniet alvast van een eerste column van JanHoed.
IJsboerke:
Zowat heel Vlaanderen, en ver daarbuiten, heeft inmiddels het filmpje wel onder ogen gekregen van de vrouw welke met haar auto gegrepen werd door een trein nadat ze de wegsignalisatie genegeerd en zelfs verplaatst had.
Aan de duizenden reacties te zien heeft ieder zo wel zijn of haar eigen mening over de schuldvraag van dit gebeuren... ook vele denken de oplossing te weten, al waren ze niet ter plaatse en niet geconfronteerd met de omstandigheden. Sowieso wil ik alle opmerkingen van dat de spoorwegarbeider in fout was bij deze van de kaart vegen...
Ik was zelf 11 jaar werkzaam in de wegenbouw, bij VAN GORP, en zou exact hetzelfde gedaan hebben als deze man, enkel niet gefilmd. Want in die tijd (< 2000 na Chr.) waren we al blij dat we konden bellen en SMS'en met onze GSM, beelden opnemen en versturen ging toen nog niet.
En de commentaren in het genre van: hij had de vrouw uit de auto moeten sleuren en zelf de wagen verplaatsen zijn totaal uit de lucht gegrepen. Bij elke daad van zijnentwege zou de wegarbeider met gevaar van eigen leven de verantwoordelijkheid op zich genomen hebben en ook aansprakelijk gesteld worden voor de geleden schade. Hij deed wat in zijn macht lag! Het had misschien ietwat tactvoller gemogen, maar ook hij was gefrustreerd en in volle stres... hij wist wat er kon gebeuren, en het gebeurde ook.
Maar de keren dat ik en mijn collega's de barelen van de wegsignalisatie terug hebben moeten gaan herplaatsen zijn ontelbaar! En inderdaad zijn er piekmomenten waarvan begin & einde schooltijd zowat de winnaars zijn. Vele (groot)ouders zijn van mening dat 'hun' (klein)kinderen prioritair zijn aan elke vorm van wettelijk gezag... ze moeten op tijd van en naar school, en daarmee basta! We kennen allemaal het rush-hour in de ochtend. Kinderen uit bed, wassen, tanden poetsen, aankleden, ontbijt, boekentas nemen en dan sito presto de baan op... vaak enkele minuten te laat, pure stress!
Maar hiervan is in dit geval geen sprake. De 60 jarige dame welke haar kleinkinderen van school ging halen had gerust enkele minuten te laat mogen komen, die kids waren veilig op school en onder toezicht van bekwame leerkrachten of nazorg. Maar neen..... het zijn 'haar' kleinkinderen en als zij die van de school gaat halen dan haalt ze die van de school, BASTA, al moet ze daar hemel en aarde, en dus ook wegversperringen voor bewegen.
Dit heeft haar dus haar auto gekost, maar ook bijna haar leven en dat van de spoorwegarbeider. En dan nog maar te zwijgen van de geschrokken treinmachinist. Zoals ik eerder melde was ik zelf 11 jaar werkzaam in de wegenbouw en zag de schrijnendste taferelen. Auto's die alle signalisaties negeren en zelfs rijden tot vlak achter de asfaltteermachine... dit gebeurt dus echt! Men zou eerder de schup nog van uw steel afrijden dan 'n blokje om te gaan...
Maar het leukste tafereel dat ik me herinner was het vrachtwagentje van 't IJsboerke welke zich vastreed in de wegbedding. Niet dat hij zozeer in overtreding was, hij moest er leveren en was dus 'plaatselijk verkeer'. Maar het feit dat hij niet meer van plaats geraakte zonder onze hulp kostte hem toch 'n paar dozen 'staaltjes'... we hebben het ons duchtig laten smaken, haha. 🍧 🍨 🍦 🧁 🍡
Wegbestuurders zijn vaak zeer inventief om wegsignalisaties te omzeilen en de meest voorkomende, buiten negeren, is deze dus ook gewoon te verplaatsen, zoals de dame op het filmpje dus ook deed. Maar ook wij werden inventief, en creatief. Ik herinner me nog een wegenwerk, het was in Berlaar, t.h.v. 'Schoenen Conny'. Op dit drukke kruispunt stonden onze barelen zelden een kwartier of langer op hun plaats omdat we geen toezicht hadden, wij stonden enkele honderden meter verderop te werken. Politie kwam regelmatig schrijven, echter dit had ook niet het gewenste effect, met betalen waren ze ervan af.
Dit totdat één van onze collega's een grandioos idee had! Hij nam een oude werkhandschoen, trok deze aan en nam een dikke klodder vuil smeervet vanonder de draaikrans van de kraan. Met dit goedje werd dan de onderkant van de barelen ingesmeerd. Dit wel op zo'n manier dat 't op 't 1ste gezicht niet opviel. Tijdens de pauze lagen we dan in 'n voor plaatsing wachtende 160cm. doorsnee metende rioolbuis te wachten op onze hoofdrolspelers. Hilarisch!!! Onze buik deed pijn van 't lachen. Het was sowieso al grappig om de reactie van de gedupeerden te zien... maar het feit dat er dan nog 'n handvol stoere wegenwerkers je stonden uit te lachen en je 'n grandioos applaus kreeg voor je stommiteit had meer effect dan honderd bekeuringen. Deze mensen deden dit dus geheid geen 2de keer.
Al maar goed dat het ditmaal zonder mensenlevens en zwaargewonden afliep, en godzijdank zaten de kleinkinderen niet in de auto. Ik denk ook wel dat deze oma dit geen 2de keer meer gaat doen, ik denk zelfs dat ze nooit geen auto meer zal rijden... En misschien best, ze was 'r niet echt gedreven in. Ikzelf put er weer wat inspiratie uit om wat op m'n toetsenbord te tokkelen en oude herinneringen op te halen. Ik krijg er zowaar 't water van in de mond. Ik ga 's kijken of ik nog 'n crèmeke van 't IJsboerke in de vriezer heb, maar dan eentje van 'na' de eeuwwisseling. Smakelijk....
